Wojciech Jerzy Grygorowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Jerzy Grygorowicz
Data i miejsce urodzenia

1969
Poznań

Data i miejsce śmierci

24 września 2005
Poznań

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Dziedzina sztuki

fantastyka

Wojciech Jerzy Grygorowicz (ur. w 1969 w Poznaniu, zm. 24 września 2005 tamże) – biolog molekularny, autor opowiadań o tematyce fantastycznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1988–1993 studiował na kierunku biotechnologia) na Wydziale Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1993–2000 pracował w Instytucie Chemii Bioorganicznej i Instytucie Genetyki Roślin PAN w Poznaniu. Zajmował się chemią strukturalną kwasów nukleinowych i genetycznymi podstawami procesu mrozoodporności u roślin (współautor czterech publikacji o zasięgu światowym i dwóch o zasięgu ogólnopolskim). W listopadzie 2004 r. obronił pracę doktorską „Wpływ chłodu na ekspresję genów kodujących białka dehydrynowe u Solanum sogarandinum”[1]. Od 2001 był pracownikiem działu naukowo-oświatowego Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, odpowiedzialnym za organizację konkursów, lekcji muzealnych i oprowadzanie wycieczek. Od 2005 pełnił obowiązki kierownika działu. Interesował się wykorzystaniem zdobyczy biologii molekularnej w archeologii (m.in. izolacja i analiza DNA z kości).

Jako autor literatury fantastycznej zadebiutował w 2002 r. opowiadaniem „Senny wojownik” na łamach „Science Fiction”, później w piśmie tym opublikowano kilka innych jego opowiadań:

  • „Gdzie asfalt jest równy i gładki”,
  • „Syn Wielkiej Niedźwiedzicy”,
  • „Kościół Sylwestra II”.

Niektóre jego utwory publikowane były w fanzinieInne Planety”, wydawanym przez Klub Fantastyki „Druga Era”, gdzie się udzielał:

  • „Legenda o Go”,
  • „Jak walczyć z armią Stanów Zjednoczonych”,
  • „Historia niezwykła jak Go”

Za opowiadanie „Romani sumus” otrzymał Nagrodę Polskich Fanzinów Fantastycznych. Dyplom i statuetkę przyznano na Nordconie 2003 w Jastrzębiej Górze.

Część jego tekstów (w tym „Egzamin”, „Tryptyk o życiu i śmierci”, „Zaczynam od nowa”) znajduje się na polskich serwerach internetowych, m.in. w witrynach: słowo, F&F, Harbour of Feelings, stalowa dolina, srebrny glob, fahrenheit.net.pl/archiwum, opowiadania.pl. Niektóre z nich („Dagome Iudex”, „Przedsława”, „Marsz kartonowych ludzików”) są tematycznie związane z Ostrowem Lednickim. Napisał kilka krótkich artykułów poświęconych przyrodzie, historii i etnografii w kwartalniku „Lednica”.

Przez wiele lat propagował Go, wygłaszając prelekcje na ten temat przy różnych okazjach, również wśród miłośników fantastyki. Prowadził klub „Go”[2] przy Domu Kultury Wiktoria. Brał udział w turniejach Go od roku 1998, ostatnio w Mistrzostwach Polski Par 2005. Organizował także turnieje Go, ze szczególnym zaangażowaniem w naukę zasad gry Go wśród dzieci.

Zmarł 24 września 2005 w wyniku obrażeń doznanych w wypadku drogowym wraz ze swoją dziewczyną Katarzyną Rezler. Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dr Wojciech Grygorowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-12-28].
  2. Wielkopolski Ośrodek Go. go.art.pl
  3. Informacje na stronie um.poznan.pl