Wojownik krótkoczuby
| Nisaetus lanceolatus[1] | |||
| (Temminck & Schlegel, 1844) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wojownik krótkoczuby | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Wojownik krótkoczuby[4] (Nisaetus lanceolatus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest endemiczny dla indonezyjskiej wyspy Celebes i mniejszych wysp okolicznych: Buton, Muna, Banggai czy Sula.
- Systematyka
- Gatunki wojowników z Azji były tradycyjnie umieszczane w rodzaju Spizaetus, ale w 2005 roku na podstawie badań molekularnych uznano, że reprezentują one inną linię rozwojową niż wojowniki z Nowego Świata i powinny zostać przeniesione do osobnego rodzaju. Dla nazwania tego rodzaju użyto dostępnej nazwy Nisaetus[5]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
- Morfologia
- Grzbiet ma barwę czarno-brązową, ogon szaro-brązową z trzema lub czterema prostopadłymi, białymi pasami. Klatka piersiowa jest blado-ruda, brzuch, uda, nogi i szyja – białe z czarnymi elementami. Młode mają ciemnobrązowy grzbiet i szaro-brązowy ogon z 5–6 białymi, prostopadłymi pasami. Ich głowa jest biała, a wzdłuż szyi i klatki piersiowej biegną brązowe pasy. Osobniki tego gatunku osiągają długość 55–64 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 110–135 cm.
- Ekologia i zachowanie
- Żyją w górskich i nizinnych lasach, na wysokościach od 0 do 2000 m n.p.m., choć rzadko są spotykane powyżej 1500 m n.p.m. Żywią się gadami, niewielkimi ssakami oraz mniejszymi ptakami. Prawdopodobnie polują wypatrując ofiary z gałęzi, a po jej dostrzeżeniu nurkując w jej kierunku.
- Okres godowy trwa prawdopodobnie od maja do sierpnia. Jak dotąd opisano tylko jedno gniazdo wojowników krótkoczubych, znajdowało się ono w epifitach na konarze wielkiego drzewa, na wysokości około 20 m nad ziemią[5].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wojownika krótkoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej, od 1988 roku miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 670–6700 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nisaetus lanceolatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Sulawesi Hawk-eagle (Spizaetus lanceolatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Nisaetus lanceolatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-18].
- ↑ a b Species account: Sulawesi Hawk-eagle Nisaetus lanceolatus. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-18]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-18]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojownik krótkoczuby. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [dostęp 2014-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-18)]. (ang.).
- James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).