World Rugby Women’s Sevens Series (2018/2019)
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Termin |
20 października 2018 - 16 czerwca 2019 | ||
---|---|---|---|
Liczba drużyn |
17 (z 6 konfederacji) | ||
Stadiony |
6 (w 6 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Najwięcej punktów |
Tyla Nathan-Wong (207) | ||
Najwięcej przyłożeń | |||
Strona internetowa |
World Rugby Women’s Sevens Series (2018/2019) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – siódma edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.
Na początku lipca 2018 roku World Rugby ogłosiła, że sezon będzie się składać z sześciu turniejów – w Glendale, Dubaju, Sydney, Kitakyūshū, Langford i Paryżu – rozegranych w okresie od października 2018 do czerwca 2019 roku. Połowa z nich zaplanowana była do przeprowadzenia łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody, a w porównaniu do poprzedniego sezonu do harmonogramu ponownie włączono turniej w USA[1][2][3]. W połowie grudnia 2018 roku Fédération Française de Rugby oraz WR przeniosły turniej do Biarritz przesuwając go jednocześnie o dwa tygodnie[4]. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z których jedenaście brało udział we wszystkich zawodach sezonu, dwunasty uczestnik był zaś ogłaszany przez każdymi zawodami.
Kontynuując dobrą passę z pierwszej połowy roku 2018 najlepiej w sezon weszły reprezentantki Nowej Zelandii, które z kompletem zwycięstw triumfowały kolejno w USA[5], Dubaju[6][7] i Australii[8]. Niepokonane przez ostatnie dwanaście miesięcy były zatem niekwestionowanym faworytem japońskich zawodów, a dodatkowo do pokonania własnego – wynoszącego 37 meczów – rekordu kolejnych zwycięstw w cyklu brakowało im kolejnych dwóch[9][10]. Nowozelandki zanotowały jednak swój najsłabszy w historii występ w fazie grupowej, po wyrównaniu rekordu łatwym zwycięstwem nad Japonią, zremisowały z Rosją oraz zostały pokonane, po raz pierwszy w dwudziestu dwóch próbach, przez Francję[11]. Niespodziewanie do finału dotarły Angielki, a w nim po końcowej syrenie jeszcze prowadziły 5-0 z Kanadyjkami, te jednak akcją przez całą długość boiska zdobyły poprzez swoją kapitan przyłożenie oraz jego podwyższenie, co oznaczało dla nich pierwsze turniejowe zwycięstwo od dwóch lat[12][13]. Triumfując w Kanadzie po raz trzeci z rzędu Nowozelandki uzyskały pewność awansu do olimpijskiego turnieju[14], w pierwszym dniu francuskich zawodów dołączyły do nich dwie reprezentacje z Północnej Ameryki[15]. W fazie pucharowej awans na tokijskie igrzyska potwierdziły także Australijki, a pierwszy w historii cyklu turniejowy tytuł zdobyły Amerykanki, które jako jedyny zespół w sezonie plasował się w czołowej czwórce każdych zawodów, co dało im drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Trzecią pozycję zajęły Kanadyjki, czwartą obrończynie tytułu, spośród stałych uczestników cyklu najmniej punktów zdobyły natomiast reprezentantki Chin i Fidżi, jednak z uwagi na gorszy bilans zdobytych podczas całego sezonu punktów spadek zanotowały te pierwsze[16][17].
Najwięcej punktów w sezonie zdobyła Nowozelandka Tyla Nathan-Wong, zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężyła Irlandka Amee-Leigh Murphy Crowe[18][19]. Prócz tych dwóch zawodniczek do najlepszej siódemki sezonu wybrano także Sarah Hirini, Brittany Benn, Ruby Tui, Ghislaine Landry i Anne-Cecile Ciofani, nowicjuszką roku została uznana Hiszpanka Lide Erbina, trenerem roku zaś szkoleniowiec reprezentacji USA, Chris Brown, który poprowadził Amerykanki do najlepszego w ich historii sezonu uwieńczonego pierwszym turniejowym triumfem[20]. Rosjanka Alena Mikhaltsova otrzymała natomiast Impact Player Series Award dla zawodniczki, która uzyskała największą w sezonie liczbę punktów za szarże w obronie, przełamania linii obronnej przeciwnika, ponadtrzymetrowe ataki z piłką w ręku oraz jej oddania "na kontakcie"[21], a Ghislaine Landry w amerykańskim turnieju została pierwszą zawodniczką w historii cyklu, która osiągnęła barierę tysiąca punktów[22].
Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednich czterech sezonach, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn[23][24]. Sponsorem tytularnym cyklu, tak jak w przypadku zawodów męskich, był HSBC[25].
Kalendarz[edytuj | edytuj kod]
Turniej | Kraj | Miasto | Stadion | Data |
---|---|---|---|---|
USA Women’s Sevens 2018 | Stany Zjednoczone | Glendale | Infinity Park | 20–21 października 2018 |
Dubai Women’s Sevens 2018 | Zjednoczone Emiraty Arabskie | Dubaj | The Sevens | 29–30 listopada 2018 |
Australia Women’s Sevens 2019 | Australia | Sydney | Allianz Stadium | 1–3 lutego 2019 |
Japan Women’s Sevens 2019 | Japonia | Kitakyūshū | Mikuni World Stadium | 20–21 kwietnia 2019 |
Canada Women’s Sevens 2019 | Kanada | Langford | Westhills Stadium | 11–12 maja 2019 |
France Women’s Sevens 2019 | Francja | Biarritz | Parc des Sports Aguiléra | 15–16 czerwca 2019 |
System rozgrywek[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), jedno miejsce zarezerwowano dla czołowych zespołów turnieju kwalifikacyjnego[26], a wywalczyły je Chiny[27].
core teams | Zaproszone zespoły | |
---|---|---|
WSS 2017/2018 | eliminacje | |
Anglia | Chiny | USA: Meksyk[28] |
Australia | DUB: Kenia[29] | |
Fidżi | AUS: Papua-Nowa Gwinea[30] | |
Francja | JPN: Japonia[31] | |
Hiszpania | CAN: Brazylia[32] | |
Irlandia | FRA: Szkocja[33] | |
Kanada | ||
Nowa Zelandia | ||
Rosja | ||
Stany Zjednoczone |
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[34][35]:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[34].
Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[34]:
Miejsce | Punktacja |
---|---|
1 | 20 |
2 | 18 |
3 | 16 |
4 | 14 |
5 | 12 |
6 | 10 |
7 | 8 |
8 | 6 |
9 | 4 |
10 | 3 |
11 | 2 |
12 | 1 |
W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[34]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- drużyny są klasyfikowane ex aequo.
Oficjalne ogłoszenie przez WR procedury kwalifikacyjnej do turnieju olimpijskiego nastąpiło w połowie września 2018 roku po zatwierdzeniu przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Zgodnie z nią Women’s Sevens Series był pierwszą z żeńskich kwalifikacji i na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020 zagra czołowa czwórka sezonu 2018/2019[36][37][38].
Turnieje[edytuj | edytuj kod]
- Główny artykuł:
|
|
- Główny artykuł:
|
|
- Główny artykuł:
|
|
- Główny artykuł:
|
|
- Główny artykuł:
|
|
- Główny artykuł:
|
|
Klasyfikacja generalna[39][40][edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Reprezentacja | Punkty | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA | DUB | AUS | JPN | CAN | FRA | Ogółem | ||
1 | Nowa Zelandia | 20 | 20 | 20 | 12 | 20 | 18 | 110 |
2 | Stany Zjednoczone | 18 | 14 | 16 | 16 | 16 | 20 | 100 |
3 | Kanada | 16 | 18 | 12 | 20 | 12 | 16 | 94 |
4 | Australia | 12 | 16 | 18 | 10 | 18 | 12 | 86 |
5 | Francja | 14 | 8 | 10 | 14 | 14 | 10 | 70 |
6 | Anglia | 6 | 10 | 3 | 18 | 10 | 3 | 50 |
7 | Rosja | 8 | 12 | 8 | 6 | 8 | 6 | 48 |
8 | Irlandia | 10 | 6 | 14 | 8 | 2 | 1 | 41 |
9 | Hiszpania | 4 | 3 | 6 | 3 | 6 | 14 | 36 |
10 | Fidżi | 3 | 2 | 4 | 4 | 4 | 4 | 21 |
11 | Chiny | 2 | 4 | 2 | 2 | 3 | 8 | 21 |
12 | Szkocja | – | – | – | – | – | 2 | 2 |
13 | Japonia | – | – | – | 1 | – | – | 1 |
= | Kenia | – | 1 | – | – | – | – | 1 |
= | Brazylia | – | – | – | – | 1 | – | 1 |
= | Papua-Nowa Gwinea | – | – | 1 | – | – | – | 1 |
= | Meksyk | 1 | – | – | – | – | – | 1 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ USA Rugby to host women's series opener in Glendale. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
- ↑ Schedule confirmed for HSBC World Rugby Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (ang.).
- ↑ About HSBC World Rugby Sevens Series. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-06)]. (ang.).
- ↑ Biarritz to host HSBC World Rugby Women’s Sevens Series Finale. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)]. (ang.).
- ↑ New Zealand crowned HSBC USA Women's Sevens champions. world.rugby. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-22)]. (ang.).
- ↑ New Zealand crowned Dubai champions. world.rugby. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-01)]. (ang.).
- ↑ Dubai 7s: Ferns win again. scrumqueens.com. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-03)]. (ang.).
- ↑ Black Ferns Sevens win HSBC Sydney Sevens title. world.rugby. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).
- ↑ History beckons for New Zealand in Kitakyushu. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)]. (ang.).
- ↑ Kitakyushu 7s: Can Europe find some form?. scrumqueens.com. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-06)]. (ang.).
- ↑ France stun New Zealand to march into Cup quarter-finals in Kitakyushu. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
- ↑ Canada win HSBC Kitakyushu Sevens with last-gasp try. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-21)]. (ang.).
- ↑ HSBC World Rugby Women's Sevens Series 2019: The story so far. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-14)]. (ang.).
- ↑ New Zealand win HSBC Canada Women's Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-13)]. (ang.).
- ↑ New Zealand, USA and Australia unbeaten in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
- ↑ USA claim first Cup title as New Zealand win series in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
- ↑ USA win Biarritz, Ferns take series. scrumqueens.com. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
- ↑ BEST PERFORMERS - SERIES 2019. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-08)]. (ang.).
- ↑ Stats Centre. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (ang.).
- ↑ Awards night brings record-breaking women's series to an end. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
- ↑ Women’s DHL Performance Tracker. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (ang.).
- ↑ Australia, Canada and New Zealand unbeaten on day one in Glendale. world.rugby. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-21)]. (ang.).
- ↑ Match officials announced for HSBC World Rugby Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)]. (ang.).
- ↑ HSBC Sevens Series 2019 (Women's). officiating.worldrugby.org. [dostęp 2018-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-13)]. (ang.).
- ↑ HSBC partners with World Rugby for record-breaking sevens properties. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)]. (ang.).
- ↑ Pools announced for Hong Kong. worldrugby.org. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)]. (ang.).
- ↑ China secure place on HSBC World Rugby Women’s Sevens Series 2019. worldrugby.org. [dostęp 2018-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-06)]. (ang.).
- ↑ Schedule and pools announced for HSBC USA Women’s Sevens 2018 in Glendale. worldrugby.org. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-22)]. (ang.).
- ↑ Men’s and women’s match schedule confirmed for Emirates Airline Dubai Rugby Sevens 2018. world.rugby. [dostęp 2018-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-07)]. (ang.).
- ↑ Women’s schedule and pools announced for HSBC Sydney Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-15)]. (ang.).
- ↑ Pools and schedule announced for HSBC Kitakyushu Sevens 2019. world.rugby. [dostęp 2019-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)]. (ang.).
- ↑ Pools and schedule confirmed for HSBC Canada Women’s Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-25)]. (ang.).
- ↑ Pools and schedule announced for HSBC France Women's Sevens in Biarritz. world.rugby. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-03)]. (ang.).
- ↑ a b c d Women's Sevens Series tournament rules. worldrugby.org. [dostęp 2017-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).
- ↑ Tournament Rules. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-04)]. (ang.).
- ↑ Olympic qualification pathway for rugby sevens confirmed for Tokyo 2020. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-17)]. (ang.).
- ↑ QUALIFICATION SYSTEM – GAMES OF THE XXXII OLYMPIAD – TOKYO 2020 – Rugby Sevens. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2018-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-18)]. (ang.).
- ↑ HSBC World Rugby Sevens Series 2019 all set for kick off as race for Olympic Games qualification begins. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]. (ang.).
- ↑ World Series Standings. world.rugby. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-17)]. (ang.).
- ↑ SERIES STANDINGS. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-01)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona (ang.)