Wyżnia Przełęcz Białego
 Wyżnia Przełęcz Białego po prawej stronie Białej Czubki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1331 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′41,0″N 19°57′44,4″E/49,261389 19,962333
| |
Wyżnia Przełęcz Białego (1331 m) – przełęcz w masywie Giewontu w polskich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w Białym Grzbiecie pomiędzy Kalacką Kopą (ok. 1620 m) a Białą Czubką (1333 m)[1]. Dawna góralska nazwa tej przełęczy to Szałasiska, na niektórych mapach podawana jest też inna jej wysokość – 1325 m[2]. Południowo-wschodnie stoki przełęczy opadają na polanę Kalatówki, na północno-zachodnią stronę opada z nich do Doliny Białego odnoga Żlebu pod Patyki[3].
Wyżnia Przełęcz Białego jest bardzo płytko wcięta w grani, Biała Czubka wznosi się zaledwie 2 m powyżej siodła przełęczy. Przełęcz ma jednak znaczenie topograficzne i turystyczne, gdyż prowadzi przez nią znakowany szlak turystyczny (Ścieżka nad Reglami). Północno-zachodnie stoki przełęczy porasta las zwany Patykami, stoki wschodnie zwane Kalackim Upłazem poprzez dawną gospodarkę pasterską były silnie przetrzebione i mocno zerodowane, ale obecnie porasta je las modrzewiowy. Rejon przełęczy jest jednak nadal bezleśny, dzięki czemu roztaczają się z niego widoki[1]. Przełęcz porasta roślinność wapieniolubna, m.in. dębik ośmiopłatkowy, goryczka krótkołodygowa, lepnica bezłodygowa i skalnica seledynowa[4].
- Szlaki turystyczne
odcinek Ścieżki nad Reglami z Kalatówek do Doliny Strążyskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 83-7104-002-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa topograficzna 1:10 000, Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, 1992.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.