Wzór Barkhausena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wzór Barkhausena – zależność wiążąca parametry charakteryzujące triodę. Ma on postać

gdzie

S – stromość (nachylenie) charakterystyki lampy,
R – opór wewnętrzny lampy,
D – przechwyt siatki (0 < D < 1).

Parametry te opisywane są przez następujące wzory

czyli pochodna cząstkowa całkowitego prądu po potencjale siatki przy stałym potencjale anody, i analogicznie

Natężenie prądu I jest sumą natężeń prądu anodowego i prądu siatki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Szczepan Szczeniowski, Fizyka doświadczalna cz. III Elektryczność i magnetyzm, PWN, Poznań 1952, s. 452–454.