Yves Brouzet
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1948 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 maja 2003 | |||||||||
| Wzrost |
198 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Yves Brouzet (ur. 5 września 1948 w Béziers, zm. 9 maja 2003 w Grenoble[1]) – francuski lekkoatleta, specjalizujący się w pchnięciu kulą, dwukrotny olimpijczyk.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Zajął 12. miejsce w pchnięciu kulą na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[2], 4. miejsce w tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[3], 8. miejsce na uniwersjadzie w 1970 w Turynie[4] i 14. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[5]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajął 8. miejsce[6].
Zdobył brązowy medal na igrzyskach śródziemnomorskich w 1971 w Izmirze[7]. Zajął 5. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[8] i 12. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].
Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium[9]. Odpadł w kwalifikacjach na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zajął 11. miejsce, a na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie 8. miejsce[10].
Był mistrzem Francji w pchnięciu kulą w 1972, 1973, 1975 i 1976, wicemistrzem w latach 1969–1971 i 1980–1982 oraz brązowym medalistą w 1979 i 1983. W hali był mistrzem Francji w tej konkurencji w latach 1972–1974, 1976, 1980 i 1982, wicemistrzem w 1975 i 1979 oraz brązowym medalistą w 1981[11][12][13].
Trzykrotnie poprawiał rekord Francji w pchnięciu kulą doprowadzając go do wyniku 20,20 m, uzyskanego 22 lipca 1972 w Colombes. Był to pierwszy rezultat reprezentanta Francji powyżej 20 metrów. Rekord ten został poprawiony dopiero w 2007 przez Yvesa Niaré[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Yves Brouzet [online], olympedia.org [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 533 [dostęp 2022-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 377 [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ Gilbert Rosillo, Universiades Turin (ITA) 1959 à Naples 2019. Participation des athlètes français par années [online], cdm.athle.com, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2022-02-14] (fr.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 377, 381 [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 540 [dostęp 2022-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 385 [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 399 [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 413, 417 [dostęp 2022-02-14] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 17 listopada 2021, s. 372 [dostęp 2022-02-14] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 22 października 2021, s. 12, 29, 32, 48, 51, 67, 70, 89, 96, 108, 113, 164, 178, 182, 187 [dostęp 2022-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-03] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 28 października 2021, s. 3, 23, 26, 45, 68 [dostęp 2022-02-14] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 130. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).