Yvonne Rokseth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yvonne Rokseth
Imię i nazwisko

Yvonne Rihouët

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1890
Maisons-Laffitte

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1948
Strasburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolożka

Odznaczenia
Medal Ruchu Oporu (Francja)

Yvonne Rokseth, z domu Rihouët[1][2] (ur. 17 lipca 1890 w Maisons-Laffitte, zm. 23 sierpnia 1948 w Strasburgu[1][2]) – francuska muzykolożka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo studiowała w Konserwatorium Paryskim, później była uczennicą Alberta Roussela (kompozycja) i Vincenta d’Indy’ego (organy) w Schola Cantorum de Paris[1][2]. W 1920 roku podjęła studia pod kierunkiem André Pirro na Sorbonie[1][2], gdzie w 1915 uzyskała dyplom z nauk przyrodniczych i filozoficznych na podstawie pracy L’idée de finalité chez les biologistes contemporains[1], a w 1930 roku tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie dysertacji La Musique d’orgue au XVe siècle et au début du XVe[1][2]. W 1926 roku poślubiła romanistę Pierre’a Roksetha, z którym przez kilka lat mieszkała w Norwegii, gdzie w 1932 roku wydała książkę na temat Edvarda Griega[1]. Od 1934 do 1937 roku była bibliotekarką w Bibliothèque nationale[1][2]. Od 1937 roku wykładała muzykologię na Uniwersytecie Strasburskim[1][2]. W czasie II wojny światowej uczestniczyła we francuskim ruchu oporu[1][2], za co w 1946 roku została wyróżniona Medalem Francuskiego Ruchu Oporu[3].

W swojej pracy naukowej zajmowała się muzyką średniowiecza i renesansu, propagowała jej wykonywanie na estradach koncertowych[1]. Wydała pracę Polyphonies du XIIIe siècle: Le Manuscrit H 196 de la Faculté de médecine de Montpellier (4 tomy, Paryż 1935–1939)[1][2]. Pracę zawodową łączyła z grą na organach, była organistką w paryskim kościele luterańskim Zmartwychwstania Pańskiego[1]. Zajmowała się także kompozycją, za Fantaisie na fortepian i orkiestrę otrzymała w 1921 roku nagrodę L’Aide aux Femmes de Professions Libérales[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 439–440. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3027. ISBN 0-02-865530-3.
  3. Décret du 29 novembre 1946 portant attribution de la médaille de la Résistance française. „Journal officiel de la République française”, s. 10435, 1er décembre 1946. (fr.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]