Zarzecze (sielsowiet Jeremicze)
53°32′06″N 26°25′09″E/53,535000 26,419167
._%D0%A6%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%A1%D0%B2._%D0%9F%D1%8F%D1%82%D1%80%D0%B0_%D1%96_%D0%9F%D0%B0%D1%9E%D0%BB%D0%B0_(04).jpg) cerkiew śś. Piotra i Pawła w Zarzeczu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°32′06″N 26°25′09″E/53,535000 26,419167
| |
Zarzecze (biał. Зарэчча, Zareczcza; ros. Заречье, Zarieczje) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Jeremicze, nad Uszą.
Graniczy z Rezerwatem Hydrologicznym Miranka.
Współcześnie wieś obejmuje także dawną miejscowość Wilcze Błoto.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. wieś Zarzecze i zaścianek Wilcze Błoto położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim, w gminie Jeremicze.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś Zarzecze oraz wieś i folwark Wilcze Błoto leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], w gminie Jeremicze/Turzec[2]. W 1921 Zarzecze liczyło 120 mieszkańców, zamieszkałych w 25 budynkach, w tym 76 Białorusinów, 43 Polaków i 1 Żyda. 82 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 37 rzymskokatolickiego i 1 mojżeszowego[2]. Wieś Wilcze Błoto liczyła zaś 69 mieszkańców, zamieszkałych w 13 budynkach, w tym 54 Białorusinów i 15 Polaków. 54 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 15 rzymskokatolickiego. Folwark Wilcze Błoto był wówczas zniszczony i niezamieszkały[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ do 1926 w powiecie nowogródzkim
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zarzecze (37), pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 431.
- Wilcze Błoto, pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 456.
- Mapa WIG Jeremicze. [dostęp 2023-12-22]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2023-12-22]. (ros. • biał.).
