Zatoka tętnicy szyjnej

Topografia tętnic szyi, widoczne miejsce podziału tętnicy szyjnej wspólnej.

Zatoka tętnicy szyjnej (łac. sinus caroticus, ang. carotid sinus) – w anatomii człowieka poszerzony odcinek tętnicy szyjnej wspólnej tuż przed jej podziałem na tętnicę szyjną wewnętrzną i tętnicę szyjną zewnętrzną^[1]^[2]. Zatoka tętnicy szyjnej zawiera liczne baroreceptory. Receptory te pod wpływem zmian ciśnienia krwi tętniczej wysyłają impulsację do jądra nerwu błędnego i ośrodka naczynioruchowego w pniu mózgu. Ramię odśrodkowe odruchu stanowią włókna nerwu błędnego dochodzące do węzła zatokowego i węzła przedsionkowo-komorowego, modulując pracę serca w odpowiedzi na sygnały z zatoki tętnicy szyjnej.

U niektórych osób odruch jest szczególnie nasilony: ucisk na zatokę może powodować u nich znaczne spowolnienie akcji serca, czego efektem bywa omdlenie. Jednocześnie ten rękoczyn ("masaż zatoki") jest wykorzystywany jako pierwsza interwencja w opanowywaniu niektórych typów częstoskurczu nadkomorowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 177, ISBN 978-83-200-3257-4 .
↑ Richard L.R.L. Drake Richard L.R.L., A. WayneA.W. Vogl A. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M. Mitchell Adam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 180, ISBN 978-83-66548-16-9 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Bochenek3-1] AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 177, ISBN 978-83-200-3257-4 .

[Gray3-2] Richard L.R.L. Drake Richard L.R.L., A. WayneA.W. Vogl A. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M. Mitchell Adam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 180, ISBN 978-83-66548-16-9 .

[1]

[2]