Zawalidroga (skała)
Zawalidroga (niem. Branntweinstein) – skałka
- położona w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, we wschodniej części Wysokiego Grzbietu, w połowie drogi między wzniesieniem Wysoki Kamień po wschodniej stronie, a wzniesieniem Zwalisko, po zachodniej stronie, około 2,2 km na południowy wschód od Rozdroża Izerskiego, na wysokości 999 m n.p.m. Położona jest na zboczu poniżej Rozdroża pod Zwaliskiem[1] przy drodze prowadzącej ze Szklarskiej Poręby do kamieniołomu Stanisław. Do skałki można dojść z Rozdroża pod Zwaliskiem około 150 m szlakiem niebieskim na południe, a potem około 50 m drogą na zachód.
- położona (według niektórych map[2]) około kilometr dalej wschód w stronę Wysokiego Kamienia, na samym grzbiecie, na wysokości około 1020 m n.p.m., swym szczytem sięgając około 1025 m n.p.m.[3] Ta skałka znajduje się bezpośrednio na szlaku czerwonym[4]. Poniższy opis pasuje do obu skałek, stąd niejednoznaczność.
Niewysoka około siedmiometrowej wysokości skała, wyrasta na grzbiecie górskim w postaci ostańca w obrębie bloku karkonosko-izerskiego, w strefie kontaktu granitoidowego masywu karkonoskiego oraz metamorfiku izerskiego. Górna część skały zbudowana jest z hornfelsów tworzących kulisty blok, dolną część tworzy żyła aplitowa, przetykana łuskami muskowitu. Nazwę Zawalidroga, skała zawdzięcza swojemu położeniu; usytuowana jest poprzecznie do drogi i trzeba ją obchodzić. Od strony zachodniej górna część skały przypomina sylwetkę ludzkiej głowy.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Do skałki można dojść szlakiem turystycznym:
- (a)
niebieski – prowadzący ze Szklarskiej Poręby do Pilchowic. - (b)
czerwony – Główny Szlak Sudecki im. M. Orłowicza prowadzący z Rozdroża pod Kopą do Wodospadu Kamieńczyka (przez Szklarską Porębę Huta) - Ze skałek roztacza się rozległa panorama na Góry Izerskie i Karkonosze.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-24].
- ↑ "Góry Izerskie", mapa turystyczna 1:25000 Wydawnictwo PLAN, 2013.
- ↑ Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-24].
- ↑ mapa-turystyczna.pl. [dostęp 2023-10-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M.Staffa (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6, s. 120
- P. Wiater: Walonowie u Ducha Gór: podziemne skarby Karkonoszy i Gór Izerskich, Wydawnictwo "Ad Rem", Jelenia Góra 2010 r., ISBN 978-83-61719-71-7
- Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wyd. PLAN, Jelenia Góra 2007, ISBN 978-83-60975-68-8