Zdobycie Lamii
| Wojna Rzymu z Seleukidami 192–188 p.n.e. | |||
 Lamia | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Lamia, prefektuta Fiotyda | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
walki ze sprzymerzeńcami Seleukidów | ||
| Wynik |
zwycięstwo Rzymian | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Zdobycie Lamii – zajęcie Lamii przez Rzymian w roku 190 p.n.e.
Sukcesy rzymskie w roku 191 p.n.e. nie zniechęciły Etolów, którzy straciwszy nadzieję na pokój kontynuowali walki w Grecji. Podczas gdy ich wojska przygotowywały się do obrony Naupaktos, na początku 190 roku p.n.e. konsul rzymski Maniusz Acyliusz Glabrio pomaszerował ze swoim wojskiem pod Lamię. Rzymianie rozbili obóz nad rzeką Sperchejos, a rankiem następnego dnia ruszyli do szturmu. Mieszkańcy Lamii bronili się mężnie, odpierając atak Rzymian. Następnego dnia Glabrio ponowił szturm. Rzymianie podeszli pod miasto, ze wszystkich stron, przykładając drabiny do murów. Zmęczeni obrońcy w końcu ulegli, poddając się atakujacym. Po wejściu do Lamii Rzymianie splądrowali miasto, po czym wyruszyli pod Amfissę, gdzie po krótkich negocjacjach podpisali z Etolami 6-miesięczny rozejm.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Kęciek: Magnezja 190 p.n.e., wyd. Bellona. Warszawa 2003.