Zdzisław Jarosz-Kamionka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Jarosz-Kamionka
Zdislaus Jarosz Edler von Kamionka Mala
Ilustracja
Zdzisław Jarosz-Kamionka w stopniu majora
podpułkownik łączności podpułkownik łączności
Data urodzenia

19 lutego 1897

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1938
Łódź

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Łączności
Pułk Radiotelegraficzny
22 Dywizja Piechoty Górskiej

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Kawaler 1. klasy Orderu Miecza (Szwecja)

Zdzisław Jarosz-Kamionka (ur. 19 lutego 1897, zm. 29 kwietnia 1938 w Łodzi) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wiktora. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. W czasie służby został mianowany w korpusie oficerów piechoty: podporucznikiem ze starszeństwem z 18 sierpnia 1915 roku i porucznikiem ze starszeństwem z 1 maja 1917 roku. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Telegraficzny[1][2][3].

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Walczył na wojnie z Ukraińcami jako szef łączności grupy operacyjnej[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk łączności[5]. W 1923 roku pełnił obowiązki oficera telegrafii 2 pułku łączności w Jarosławiu. Przysługiwał mu wówczas tytuł adiutanta sztabowego[6]. We wrześniu 1924 roku został odkomenderowany z pułku radiotelegraficznego do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko wykładowcy na okres pięciu miesięcy[7]. 1 listopada tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu pułku radiotelegraficznego w Beniaminowie[8][9][10]. 15 lutego 1925 roku powrócił z odkomenderowania do macierzystego pułku i objął dowództwo I baonu[11]. Od 1928 roku służył w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie (od 1931 roku Centrum Wyszkolenia Piechoty), pozostając oficerem nadetatowym pułku radiotelegraficznego[12][13]. W centrum prowadził ćwiczenia taktyki łączności[14]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[15]. Z dniem 1 grudnia 1934 roku został przeniesiony do Dowództwa Wojsk Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału[16]. Zmarł 29 kwietnia 1938 roku w szpitalu w Łodzi[4]. Pochowany 2 maja 1938 roku na cmentarzu Doły w Łodzi[17].

Zdzisław Jarosz-Kamionka jako zamiłowany radiotechnik brał czynny udział w amatorskim ruchu krótkofalowym. Rozwijał również bardzo żywotną działalność na polu kynologii[4].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Rozważania na temat organizacji łączności w działaniach obronnych, Przegląd Łączności nr VI z czerwca 1938 roku, s. 403–452.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 108, 868.
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 113, 1175.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 153, 1484.
  4. ↑ a b c d e f g Wspomnienie pośmiertne ↓.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 256.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 968.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 20 września 1924 roku, s. 535.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 1 listopada 1924 roku, s. 655.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 880, 885.
  10. ↑ Komunikat nr 20 ↓, s. 2.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 55.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 615, 622.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 268, 802.
  14. ↑ Porwit 1986 ↓, s. 369.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 25.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 268.
  17. ↑ Nekrolog ↓.
  18. ↑ M.P. z 1938 r. nr 185, poz. 347 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  20. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1484.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Jarosz-Kamionka&oldid=71889579”