Zgromadzenie Sióstr Szpitalnych od NSJ

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zgromadzenie Sióstr Szpitalnych od Najświętszego Serca Jezusa (łac. Congregationis Sororum Hospitalarium a SS. Cordis Jesus – HSC) – katolicki zakon szpitalny obecny w 24 krajach świata w tym w Polsce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zakon został założony 31 maja 1881 roku w Hiszpanii przez św. Benedykta Menni kapłana Zakonu Bonifratrów z pomocą Maryi Josefa Recio Martin oraz Maryi Angustias Giménez Vera[1].

Działalność apostolską siostry realizują w szpitalach psychiatrycznych, szpitalach ogólnych, sanatoriach, ośrodkach opiekuńczych dziennych, ośrodkach rehabilitacyjnych, szkołach specjalnych, przychodniach itp.[1].

Siostry noszą habit w dwóch kolorach: czarny i szary, do pół łydki, z dwoma zakładkami z przodu i z tyłu; pod szyją wycięty dekolt, pod którym znajduje się biały kołnierz; na piersi metalowy krzyżyk; na głowie welon – odpowiednio czarny lub szary, pozostawiający z przodu odkryte włosy[1].

Formacja zakonna składa się z czterech okresów: postulatu trwającego od 6 miesięcy do 2 lat; nowicjatu, który trwa 2 lata i kończy się złożeniem pierwszych ślubów czasowych; junioratu trwającego 5 lat na zakończenie, którego składa się śluby wieczyste oraz formacji stałej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]