Zhanran Yuancheng
 Mistrz chan Zhanran Yuancheng | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Szkoła | |
| Linia przekazu Dharmy zen |
|
| Nauczyciel | |
| Następca |
Ruibai Mingxue i inni |
| Zakon | |
Zhanran Yuancheng (chiń. 湛然圓澄, pinyin Zhànrán Yuánchéng; kor. 담연원징 Tamyŏn Wŏnjing; jap. Tanzen Enchō; wiet. Đậm Nhiên Viên Chừng; ur. 1564, zm. 1626) – chiński mistrz chan ze szkoły caodong, znany także jako Sanmu oraz Yunmen Yuancheng.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w powiecie Kuaiji w prefekturze Shaoxing prowincji Zhejiang. Przyjął wskazania od mistrza chan Yunqi Zhuhonga (1535–1615) i następnie studiował u wielu mistrzów chan[1].
W wieku 30 lat przeżył doświadczenie oświecenia, które zostało później potwierdzone przez mistrza Zhuhonga jako prawdziwe. Jego kariera w prowincji Zhejiang była blisko związana ze słynnymi w tym czasie intelektualistami Zhou Rudengiem i Tao Wanglingiem, którzy propagowali buddyzm chan[1].
Zhanran został mistrzem chan szkoły caodong po otrzymaniu przekazu Dharmy od mistrza chan z klasztoru Shaolin – Cizhou Fangniana (zm. 1594). Zasłynął z używania „słów prawdziwego koloru” (chiń. benseyu) w nauczaniu uczniów. Słowa te odnosiły się do jego sposobu nauczania historii Koanowych podczas ceremonii wejścia do budynku. W trakcie tych ceremonii Zhanran często wyjaśniał znaczenie opowieści gong’anowej[2].
Zhanran poznał Tao Wanglinga w 1588 roku w klasztorze Baolin.
Dziewiątego miesiąca 1604 roku Zhou Rudeng zorganizował spotkanie, na którym był obecny także Zhanran. Doszło wtedy między nimi do dyskusji na temat rozumienia wskazań buddyjskich[a].
Zhanran odbudował klasztor Yunmen w Kuaiji przy pomocy rodziny Qi i dlatego był także znany jako Yunmen Yuancheng.
Pozostawił po sobie 8 spadkobierców Dharmy, którzy aktywnie działali w rejonie prowincji Zhejiang. Najbardziej znanymi byli Shiyu Mingfang (1593–1648), Sanyi Mingyu (1599–1665) i Ruibai Mingxue (1584–1641). W pewnym stopniu wszyscy byli pośrednio wmieszani w słynną kontrowersyjną sprawę, związaną z wydaniem w 1654 roku pracy Wudeng yantong mistrza chan Feiyina Tongronga, który w młodości był uczniem mistrza Zhanrana. Żyjący wtedy mistrzowie oddali sprawę do rozpatrzenia lokalnemu rządowi. Szczególnie aktywnym w polemikach był uczeń mistrza Shiyu Mingfanga – Weizhong Jingfu[2]
Mistrz chan Zhanran Yuancheng zmarł w 1626 roku.
Prace literackie[edytuj | edytuj kod]
- Kuaiji Yunmen Zhanran Cheng chanshi yulu
- Kaigu lu (Zapiski z opłakiwania przeszłości) (1607)
Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 45/18. Touzi Yiqing (1032–1083)
- 46/19. Dahong Bao’en (1058–1111)
- 47/20. Tongfa (1082–1140)
- 47/20. Qingdan (bd)
- 47/20. Dahong Shanzhi (bd)
- 47/20. Jingyan Shousui (1072–1147)
- 48/21. Dahong Qingxian (1103–1180)
- 46/19. Furong Daokai (1043–1118)
- 47/20. Kumu Facheng (1091–1128)
- 47/20. Dayong Qilian (1077–1144)
- 47/20. Lumen Fadeng (1075–1127)
- 47/20. Jingyan Shousui (1072–1147)
- 47/20. Chanti Weizhao (Baofeng) (1084–1128)
- 48/21. Zhitong Jingshen (1090–1152)
- 47/20. Shimen Yuanyi (1053–1137)
- 47/20. Danxia Zichun (1064–1119)
- 48/21. Hongzhi Zhengjue (1091–1157) (także jako Tiantong), autor Congronglu
- 49/22. Jingyin Kumu (bd)
- 49/22. Liaotang Siche (bd)
- 49/22. Sizong (1085–1153)
- 49/22. Zhide Huihui (1097–1183) ta linia skończyła się po 10 pokoleniach
- 50/23. Mingji Huizuo (ok. 1150 – do pocz. lat XIII wieku)
- 51/24. Donggu Miaoguang (zm. 1253)
- 52/25. Zhiweng Deju (bd)
- 53/26. Dongming Huiri (1272–1340) Japonia, opat Kenchō-ji
- 48/21. Zhenxie Qingliao (1089–1157)
- 49/22. Tiantong Zongjue (1091–1162)
- 50/23. Xuedou Zhijian (1105–1192)
- 51/24. Tiantong Rujing (1163–1228)
- 52/25/1. Dōgen Kigen (1200–1253) Japonia. Szkoła sōtō
- 47/20. Lumen Zijue (Jingyin) (zm. 1117)
- 48/21. Qingzhou Yibian (1081–1149)
- 49/22. Zizhou Bao (1114–1173)
- 50/23. Wangshan Ti (bd)
- 51/24. Wansong Xingxiu (1166–1246) opat klasztoru Shaolin; komentarze do Congrong lu
- 52/25. Xueting Fuyu (1203–1275)
- 52/25. Yelü Chucai (1189–1243)
- 48/21. Zhenyi Huilan
- 49/22. Puzhao Xibian (1081–1149)
- 50/23. Lingyan Sengbao (1114–1171)
- 51/24. Yushan Shiti
- 52/25. Xueyan Huiman (zm. 1206)
- 53/26. Wansong Xingxiu (1166–1246)
- 54/27. Xueting Fuyu (1203–1275)
- 55/28. Shaoshi Wentai (zm. 1289)
- 56/29. Baoying Fuyu (1245–1313)
- 57/30. Shaoshi Wencai (1273–1352)
- 58/31. Wan’an Ziyan
- 59/32. Ningran Liaogai (1335–1421)
- 60/33. Jukong Qibin (1383–1452)
- 61/34. Wufang Kecong (1420–1483)
- 62/35. Yuezhou Wenzai (1452–1524)
- 63/36. Zongjing Zongshu (1500–1567)
- 64/37. Yunkong Changzhong (1514–1588)
- 65/38. Wuming Huijing (1548–1618)
- 66/39. Boshan Yuanlai (1575–1630) linia kontynuowana
- 66/39. Gushan Yuanxian (1578–1657) linia kontynuowana
- 64/37. Shaoshi Changrun (zm. 1585)
- 65/38. Cizhou Fangnian (Dajue Fangnian) (zm. 1594)
-
- 66/40. Ermi Mingfu (1591–1642)
- 67/40. Baiyu Jingsi (1610–1665)
- 68/41. Hansong Zhicao (1626–1686) opat klasztoru Shanquan
- 67/40. Shiyu Mingfang (1593–1648)
- 68/41. Weizhong Jingfu (bd)
- 67/40. Sanyi Mingyu (1599–1665)
- 67/40. Ruibai Mingxue (1584–1641)
- 68/41. Po’an Jingdeng (1603–1659)
- 69/42. Guqiao Zhixian
- 70/43. Jiantang Dejing
- 71/44. Shuo’an Xingzai
- 72/45. Minxiu Fuyi (zm. 1790)
- 73/46. Biyan Xiangjie (1703–1765)
- 74/47. Jizhou Chengyao (zm. 1737)
- 75/48. Danyun Qingjing
- 76/49. Juyue Qingheng
- 77/50. Qiuping Qingheng
- 78/51. Xingyuan Juequan
- 79/52. Moxi Haiyin
- 80/53. Liuchang Wuchun
- 81/54. Jiehang Daxu
- 82/55. Yunfan Changdao
- 83/56. Pujing Zhaoci
- 84/57. Fengping
- 84/57. Renshou
- 85/58. Dejun
- 86/59. Jitang
- 87/60. Zhiguang Mixing (1889–1963)
- 88/61. Dongchu Denglang (1908–1977)
- 89/62. Mingshan (1913-2001)
- 89/62. Huikong Shengyen (1930–2009) linia góry Bębna Dharmy
- 90/63. Chuandeng Jingdi (John Crook) (1930–2011)
- 90/63. Chuanfa Jinghong (Simon Child) (ur. 1956)
- 90/63. Chuanzong Jingchan (Max Kalin) (ur. 1943)
- 90/63. Chuanxin Jinghui (Zarko Andricevic) (ur. 1955)
- 90/63. Chuanhui Jingjian (Gilbert Gutierrez) (ur. 1951)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dyskusja powstała, gdyż podczas spotkania serwowano potrawy mięsne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jiang Wu: Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 457. ISBN 978-0-19-533357-2. OCLC 156891956. (ang.).