Przejdź do zawartości

ZiŁ-112S

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ZiŁ-112S
Ilustracja
Producent

ZiŁ

Okres produkcji

1961

Miejsce produkcji

 ZSRR, Moskwa

Poprzednik

ZiS-112

Następca

brak

Dane techniczne
Segment

samochód wyścigowy

Typy nadwozia

2-drzwiowy roadster

Silniki

V8 6 l, 240 KM
V8 7 l, 270 KM

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna

Napęd

tylny, silnik wzdłużnie z przodu

Długość

4200 mm

Szerokość

1640 mm

Wysokość

915 mm

Rozstaw osi

2600 mm

Masa własna

1330 kg

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Konkurencja

Ferrari 250 Testa Rossa

ZiŁ-112Swyścigowy samochód osobowy wyprodukowany przez radzieckie zakłady ZiŁ w 1961 roku. Stanowił następcę linii samochodów ZiS/Ził-112 i był ostatnim samochodem wyścigowym tych zakładów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samochód ZiŁ-112S stanowił zwieńczenie linii samochodów wyścigowych z silnikami o dużej pojemności produkowanych od początku lat 50. przez zakłady ZiŁ (do 1956 noszące nazwę ZiS) i oznaczonych Ził-112 (pierwotnie ZiS-112)[1]. Pomimo takiego samego oznaczenia numerycznego, stanowił całkiem nową konstrukcję, lżejszą i mniejszą od poprzedników, co pozwoliło na polepszenie osiągów. Konstruktorem samochodu był W. Rodinow[1]. ZiŁ-112S zadebiutował w wyścigach w ZSRR w listopadzie 1961 roku[1].

Samochód zbudowany był w takim samym układzie dwumiejscowego roadstera z silnikiem z przodu, co poprzednicy, jednak zastosowano w nim część nowocześniejszych rozwiązań technicznych. Podobnie jak w ZiŁ-112/4, silnik o pojemności 6 l zaadaptowano z limuzyny ZiŁ-111, a trzybiegową skrzynię z ZiS-110, lecz zwiększono moc silnika[1]. Niezależne zawieszenie przednich kół na sprężynach i mechanizm kierowniczy zaadaptowano z GAZ-21 Wołga, a w zawieszeniu tylnym zastosowano oś De Diona amortyzowaną sprężynami[1]. Bębny hamulcowe o średnicy 305 mm zainstalowano przy przekładni głównej, łączącej się z kołami za pomocą półosi[1]. Przekładnia główna była wyposażona w reduktor o przełożeniu, które mogło być zmieniane między wyścigami w zależności od trasy[1]. Koła były mocowane centralną nakrętką i miały opony radialne rozmiaru 175-16"[1].

W 1965 roku drugi egzemplarz ZiŁ-112S otrzymał mocniejszy silnik o pojemności 7 l i inne ulepszenia, jak hamulce tarczowe i samoblokujący się mechanizm różnicowy[1].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Silnik[edytuj | edytuj kod]

W nawiasach dane z silnikiem 7 l
  • ZiŁ-111 V8 5980 cm³ (V8 6959 cm³)
  • Układ zasilania: dwa gaźniki czterogardzielowe K-85 (b.d.)
  • Moc maksymalna: 240 KM przy 4000 obr./min (270 KM przy 4300 obr./min)
  • Prędkość maksymalna 260 km/h (270 km/h)
  • Przyspieszenie 0-100 km/h: 9 s (b.d.)

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i L. Szugurow, Awtomobili..., ss.67-69

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]