Związek Zbliżenia Narodów Odrodzonych
Państwo | |
---|---|
Data założenia |
10 stycznia 1921 |
Zakończenie działalności |
1923 |
Profil działalności |
polityka międzynarodowa |
Zasięg |
Europa Wschodnia |
Powiązania |
Związek Zbliżenia Narodów Odrodzonych – organizacja działająca w latach 1921–1923[1], pionier ruchu prometejskiego[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Związek powstał krótko po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej w styczniu 1921 w Warszawie[1]. 16 stycznia jego deklaracja została wydana na łamach czasopisma „Przymierze”[1].
Inicjatorem powstania organizacji i pomysłodawcą jej nazwy był Włodzimierz Wakar[1]. Zebraniu organizacyjnemu przewodniczył Ludwik Krzywicki[1]. Związek ściśle współpracował z prowadzonym przez Wakara Instytutem Gospodarstwa Społecznego[1].
Stawiał sobie za cel łączenie antysowieckiej emigracji nierosyjskich narodów dawnego Imperium Rosyjskiego, zarówno z państw, które świeżo obroniły swoją dopiero zdobytą niepodległość jak i pozostających pod władzą bolszewików[1].
W ramach związku istniały sekcje poszczególnych narodowości. W jego działalności uczestniczyli Białorusini, Finowie, Polacy, Ukraińcy, Tatarzy krymscy, Kozacy krymscy i kubańscy, Gruzini, Azerowie oraz przedstawiciele ludów północnego Kaukazu[1]. Związek dążył do zakładania filii zagranicznych. Jedna z nich przez dłuższy czas funkcjonowała w Finlandii[3].
Organizacja nie otrzymywała państwowego wsparcia, przez co nie udało jej się zrealizować swych zamierzeń i zakończyła działalność w 1923 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Marek Kornat , U źródeł idei prometejskiej. Związek Zbliżenia Narodów Odrodzonych (1921–1923), Warszawa: Studium Europy Wschodniej UW, 2011, s. 161–184 [dostęp 2023-08-19] .
- ↑ a b „Idea polityczna o rzadkiej mocy wizjonerskiej”? Prometeizm w II RP [online], histmag.org [dostęp 2023-08-18] .
- ↑ Paweł Libera , Prometeizm po prometeizmie. Zarys historii ruchu prometejskiego po 1939 roku, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 2022, DOI: 10.48261/pis223903 [dostęp 2023-08-18] (pol.).