Zygfryd (hrabia Marchii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zygfryd (niem. Siegfried) – hrabia, rycerz niemiecki, syn margrabiego marchii wschodniej Hodona (965–993).

Zygfryd początkowo był mnichem w klasztorze Nienburg, w latach 1015–1030 stronnik Bolesława Chrobrego i Mieszka II, po śmierci ojca bez powodzenia dochodził swych praw do Łużyc[1] Był dowódcą trzystu rycerzy niemieckich podczas wyprawy kijowskiej Bolesława Chrobrego w 1018. W czasie wyprawy na Saksonię w 1030 walczył w oddziałach polskiego króla Mieszka II, tam też zginął.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thietmar IV, 60, VII, 180.