Zygmunt Horowski

Zygmunt Horowski (ur. 2 maja 1909 w Opalenicy, zm. 18 listopada 1990) – poseł na Sejm PRL II kadencji (1957–1961), działacz na rzecz oświaty i społeczności lokalnej, Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Chodzieży (1956–1970).

Dzieciństwo i młodość

Ojciec Zygmunta, Franciszek (1879–1942) był technikiem dentystą i fryzjerem, a następnie urzędnikiem poznańskiej dyrekcji PKP. Matka Marianna z domu Witajewskich (1882–1915) zmarła wcześnie i osierociła 6-letniego Zygmunta i jego siostry 8-letnią Marię i 5-letnią Mieczysławę.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Opalenicy w latach 1923-1925 uczęszczał do Miejskiej Szkoły Handlowej w Poznaniu, a następnie do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie. Tam uzyskuje dyplom nauczycielski (1930).

Lata 1931 - 1945

Zygmunt pracuje jako nauczyciel w Kruszwicy, a następnie w Chodzieży. W 1936 roku kończy roczny Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie.

Poza pracą nauczycielską w szkole podstawowej i zawodowej w Chodzieży, jest aktywistą Obywatelskiego Komitetu Oświatowego, współpracuje z regionalnymi pismami oraz jest współzałożycielem i działaczem pierwszego ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego w 1933 roku. Największą działalność rozwijał w ruchu śpiewaczym, gdzie był współzałożycielem i prezesem Koła Śpiewaczego ,,Halka", w ramach którego utrzymywał żywy kontakt z chórami Wielkopolski i na Ziemi Złotowskiej oderwanej wówczas od Macierzy.

W 1937 roku zawarł związek małżeński w Śmiglu z Heleną z d. Drótkowską (1903-1975). Rok później rodzi się córka - Janina.

W czasie okupacji hitlerowskiej był prześladowany, wielokrotnie więziony jako zakładnik. Zmuszony do opuszczenia rodziny i ucieczki przed rozstrzelaniem - ukrywa się w Sielinku k. Opalenicy, a następnie pracuje w Ekspedycji Kolejki Opalenickiej, oraz prowadzi tajne nauczanie. W trakcie wojny przychodzi na świat trzech synów Zygmunta i Heleny - Jerzy (1940), Zbigniew (1941) i Bogdan (1943).

Żona wraz z dziećmi wyjechała w 1940roku z Chodzieży do swojej rodziny w Śmiglu.

Lata powojenne

Natychmiast po wyzwoleniu, Zygmunt wrócił do Chodzieży, gdzie był w grupie organizatorów szkolnictwa podstawowego i zawodowego. W latach 1946-1950 pełnił funkcję podinspektora, a następnie inspektora szkolnego na powiat chodzieski.

W 1945 roku reaktywował działanie chóru śpiewaczego "Halka" propagującego pieśni patriotyczne, oraz tworzył i reżyserował przedstawienia słowno-muzyczne i sztuki teatralne. W 1950 roku z powodu przekonań religijnych został odwołany ze stanowiska inspektora i podjął prace w Pile w Liceum Ogólnokształcącym, a później Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli oraz różnych uczelniach w Pile, gdzie wykładał język polski, historię i naukę o Polsce.

W 1954 r. ukończył zaocznie historię na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.

W 1956 roku powierzono mu funkcję Dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Chodzieży. Doceniając wielki wkład pracy pedagogicznej i społecznej Zygmunta Horowskiego - Związek Nauczycielstwa Polskiego , pracownicy Zakładów Porcelany i Porcelitu oraz społeczność miasta Chodzieży i Piły wysunęli go na kandydata do sejmu.

W latach 1957-1961 pełnił funkcję Posła na Sejm PRL II kadencji, aktywnie działając na rzecz oświaty i społeczności lokalnej.

Podczas pracy w Liceum, rozwijał działalność krajoznawczo - turystyczną i prowadził obozy wędrowne. Był autorem wielu publikacji lokalnych, oraz wystąpień publicznych na terenie Chodzieży i Piły. W 1963 roku, po 25 latach pełnienia funkcji prezesa Koła Śpiewaczego "Halka" nadano mu godność Honorowego Prezesa Koła.

W 1970roku po 40 latach pracy zawodowej, w tym 14 latach na stanowisku Dyrektora Liceum, przeszedł na emeryturę, pozostając czynnym zawodowo przez wiele lat jako wykładowca historii w Liceum dla Pracujących. Na emeryturze kontynuował działalność kulturalną i związkową. W 1976 roku został prezesem Towarzystwa Miłośników Ziemi Chodzieskiej, oraz był aktywnym członkiem ZBOWID.

Odznaczenia

Za pracę pełną poświęcenia dla innych i trud w wychowaniu młodego pokolenia otrzymał liczne odznaczenia, między innymi:

Tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1970), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1974), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969), odznaka honorową za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego (1968), Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (1973), Honorowa Odznaka Ruchu Przyjaciół Harcerstwa (1962), dyplom Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury (1960), złota Honorowa Odznaka Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych w Warszawie (1960), Medal MON za zasługi dla Obronności Kraju (1970), Złota Odznaka za Zasługi w Rozwoju Województwa Polskiego (1970), Odznaka Tysiąclecia (1968), dyplom Prezesa Honorowego Koła Śpiewaczego "Halka" w Chodzieży (1963).