11 Dywizja Polowa Luftwaffe
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 na poligonie Munster |
Rozformowanie | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Rodzaj wojsk |
piechota |
Podległość |
Luftwaffe, później OKH |
Skład |
patrz tekst |
11 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 11 Luftwaffe Feld Division) – utworzona na terenie Niemiec w październiku 1942 z Flieger-Regiments 21. W listopadzie 1943 roku została przemianowana (jak wszystkie dywizje polowe Luftwaffe) na 11 Feld Division (L) i przydzielona do wojsk lądowych. Na początku 1945 r. została rozbudowana o trzeci pułk strzelców (Jäger-Regiment 111 (L)).
W 1943 dywizja została rozlokowana na Wyspach Egejskich jako jednostka okupacyjna. Od lutego do sierpnia zwalczała greckich partyzantów w rejonie miasta Megara. Począwszy od września 1944 stopniowo wycofywała się z Bałkanów. Jesienią 1944 r. walczyła z partyzantką jugosłowiańską nad rzekami Drawą i Sawą.
11 Dywizja Polowa Luftwaffe przetrwała do końca wojny na południowym odcinku frontu wschodniego i skapitulowała w maju 1945 r.
Skład bojowy dywizji[edytuj | edytuj kod]
1942
- 21. polowy pułk strzelców Luftwaffe
- 22. polowy pułk strzelców Luftwaffe
- 11. polowy batalion artylerii Luftwaffe
- 11. polowa kompania cyklistów Luftwaffe
- 11. polowy batalion niszczycieli czołgów Luftwaffe
- 11. polowa kompania inżynieryjna Luftwaffe
- 11. polowa kompania łączności Luftwaffe
- 11. polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe
Dowódcy
- Generalleutnant Luftwaffe Karl Drum (od października 1942)
- Oberst Alexander Bourquin (od 10 listopada 1943)
- Generalleutnant Wilhelm Köhler (od 1 grudnia 1943)
- Generalmajor Gerhard Henke (od 1 listopada 1944 do końca wojny)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.