Brzózki Małe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

53°33'34"N 22°06'18"E

- błąd

38 m

WD

53°32'N, 22°5'E

- błąd

20673 m

Odległość

476 m

Brzózki Małe
zniesiona osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Biała Piska

SIMC

0754934

Położenie na mapie gminy Biała Piska
Mapa konturowa gminy Biała Piska, na dole znajduje się punkt z opisem „Brzózki Małe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Brzózki Małe”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Brzózki Małe”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Brzózki Małe”
Ziemia53°33′34″N 22°06′18″E/53,559444 22,105000

Brzózki Małe (niem. Klein Brzosken, 1930–1945 Birkental) – uroczysko, nieistniejąca osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska[1].

Miejscowość została zniesiona z dniem 1 stycznia 2015[2].

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy, nad samą granicą z Mazowszem. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej). W XV i XVI w. wieś wymieniana w dokumentach pod nazwą Broβken, Broβsk, i należała do parafii w Białej Piskiej

Osada powstała przed wojną trzynastoletnią (1454-1466). Wieś lokowana przez komtura Zygfryda Flacha von Schwartzburga w 1471 r., na 12,5 łanach na prawie magdeburskim, z obowiązkiem jednej służby zbrojnej. Przywilej na dobra między Wincentą i Ciborami otrzymał Janik Broszka.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Białuński: Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn: Towarzystwo Naukowe: Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, 2002, s. 237. ISBN 83-87643-97-1.