Cmentarz mariawicki w Sosnowcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz mariawicki w Sosnowcu
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Sosnowiec

Adres

ul. Plonów, Sosnowiec

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP

Stan cmentarza

nieczynny

Data otwarcia

1906

Data ostatniego pochówku

1995

Zarządca

Parafia Matki Boskiej Różańcowej w Sosnowcu

Położenie na mapie Sosnowca
Mapa konturowa Sosnowca, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Sosnowcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Sosnowcu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Sosnowcu”
50°17′36″N 19°06′39″E/50,293333 19,110833

Cmentarz mariawicki pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w Sosnowcu – nieistniejący założony na początku XX wieku, cmentarz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów położony niegdyś w Sosnowcu, na terenie parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Sosnowcu. Z powodu braku finansów na utrzymanie nekropolii oraz stopniowego zaniku członków parafii mariawickiej w Sosnowcu dokonano ekshumacji znajdujących się na cmentarzu szczątków ludzkich, które przeniesiono na cmentarz w Gniazdowie pod Koziegłowami.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Niewielki sosnowiecki cmentarz pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, należący do Starokatolickiego Kościoła Mariawitów przy ulicy Plonów, powstał w 1906 r. Wtedy także utworzono sosnowiecką parafię mariawicką. W kolejnych latach liczba wiernych systematycznie zmieszała się. Brak funduszy na utrzymanie cmentarza spowodował, iż nekropolia stopniowo popadała w ruinę. W 1997 roku wyremontowano mur i bramę cmentarza, jednak nie udało się ponownie go otworzyć. Ostatecznie dokonano ekshumacji znajdujących się na cmentarzu szczątków ludzkich, które przeniesiono na cmentarz mariawicki w Gniazdowie. Obecnie teren byłego cmentarza jest wyrównany i utwardzony żużlem, pozostała jedynie stara tablica informacyjna na kutej bramie wjazdowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]