Kord (broń)

Kord – sieczna broń biała popularna wśród uboższych warstw społecznych w średniowieczu i nowożytności. Pierwotnie rodzaj długiego noża lub puginału, który wyewoluował do formy pokrewnej szabli lub tasakowi.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Kord był bronią składającą się z jednosiecznej, prostej lub lekko zakrzywionej głowni osadzonej w otwartej rękojeści z okładzinami nitowanymi poprzecznie^[1]. Niekiedy wyposażany w dodatkową poprzeczną wypustkę na jelcu.

W języku polskim[edytuj | edytuj kod]

Dawniej w języku polskim mianem korda określano ogół bocznej broni siecznej, zarówno w literaturze jak i w inwentarzach^[1], co może wprowadzać w błąd przy próbie identyfikacji konkretnego rodzaju broni bazując na historycznych przekazach.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Kwaśniewicz 1981 ↓, s. 85.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06559-4.
Włodzimierz Kwaśniewicz: Leksykon broni białej i miotającej. Warszawa: wyd. Bellona, 2003. ISBN 83-11-09617-1.
Zdzisław Żygulski: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu. Warszawa: PWN, 1982. ISBN 83-01-02515-8.
MichałM. Gradowski MichałM., ZdzisławZ. Żygulski ZdzisławZ., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wyd. PWN, 2010, s. 26, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493 .

[CITEREFKwaśniewicz198185-1] Kwaśniewicz 1981 ↓, s. 85.

[1]