Lawerna
| bogini złodziei i oszustów | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
Lawerna (łac. Laverna) – rzymska bogini złodziei i oszustów.
Bóstwo niższego rzędu patronujące złodziejom (laverniones). Nie miało własnej świątyni, jedynie na Awentynie poświęcony mu ołtarz w pobliżu bramy jego imienia (Porta Lavernalis). Święty gaj tej bogini będący kryjówką złodziei, usytuowany był przy Via Salaria – prastarym szlaku solnym prowadzącym z Rzymu do sabińskiego Reate.
Wzmianki w rzymskim piśmiennictwie wskazują, że mogło to być również bóstwo świata podziemnego (przez konotację z mrokiem kojarzone z nocnymi rabunkami); zachowana inskrypcja pozwala przypuszczać, że Lawerna pierwotnie była bóstwem miejscowym.
W literaturze wspomina o niej Plaut w komedii Garnek złota (Aulularia, 445) oraz Horacy w listach (Epistulae I 16,60).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 226-227, ISBN 978-83-04-04768-6
- Werner Eisenhut: Laverna. W Der Kleine Pauly. T. 3. München: Deutscher Taschenbuchverlag, 1979, kol. 523
- «Laverna» w Encyclopædia Britannica (red. H. Chisholm). Cambridge: Cambridge University Press, 1911 (XI edycja), t. 16, s. 293
- Friedrich Lübker's Reallexikon des classischen Alterthums. Leipzig: B.G. Teubner, 1882, s. 647
