Polski Kontyngent Wojskowy w Sudanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polski Kontyngent Wojskowy w Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Sudanu
 ONZ UNMIS
Ilustracja
Sudan
Historia
Państwa wystawiające

 Polska

Państwa mandatowe

 Sudan

Decyzja o użyciu

20 kwietnia 2005
M.P. z 2005 r. nr 24, poz. 346

Rozpoczęcie misji

maj 2005

Zakończenie misji

październik 2005

Liczba zmian

1

Konflikt zbrojny
Druga wojna domowa w Sudanie
Organizacja
Typ

sztabowy

Podporządkowanie

SHIRBRIG

Liczebność

4 żołnierzy

Dyslokacja

Chartum

Polski Kontyngent Wojskowy w Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Sudanu – wydzielony komponent Sił Zbrojnych RP, przeznaczony udziału w Misji ONZ w Sudanie w 2005 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu drugiej wojny domowej w Sudanie, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1590 utworzona została Misja ONZ w Sudanie (UNMIS), mająca z zadanie strzec postanowień traktatu pokojowego z Nairobi. Do misji skierowano siły ekspedycyjne ONZ – Wielonarodową Brygadę Szybkiego Rozwinięcia (SHIRBRIG), która wystawiła dowództwo i sztab UNMIS (88 oficerów i personelu wsparcia) i włoską kompanię dowodzenia i ochrony (220 żołnierzy)[1].

W kwietniu 2004 rząd Marka Belki podjął decyzję o wysłaniu do Sudanu Polskiego Kontyngentu Wojskowego. Zgodnie z postanowieniem Prezydenta RP z 20 kwietnia 2005 w jego skład weszło 4 żołnierzy, służących w okresie od 21 kwietnia do 31 października 2005[2].

Żołnierze skierowani zostali w ramach współtworzonej przez Polskę brygady SHIRBRIG. Polski kontyngent obsadzał stanowiska w sztabie SHIRBIRG, na czas misji tworzącym Kwaterę Główną UNMIS, rozlokowaną w stolicy Sudanu, Chartumie. Zadania Polaków obejmowały prace sztabowe, czyli polegały przede wszystkim na planowaniu, koordynowaniu i monitorowaniu[3].

Równolegle z Polskim Kontyngentem Wojskowym służbę w UNMIS pełnili polscy obserwatorzy wojskowi, którzy nie podlegali dowódcy kontyngentu i stanowili personel ekspercki ONZ. W końcowym okresie istnienia UNMIS w siłach służyło 2 polskich obserwatorów[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Raport dotyczący SHIRBRIG. [dostęp 2009-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 listopada 2008)]. (ang.).
  2. M.P. z 2005 r. nr 24, poz. 346
  3. Komunikat po posiedzeniu Rady Ministrów - 12.04.2005. [dostęp 2010-05-12]. (pol.).
  4. Miesięczny raport UN DPKO za czerwiec 2011 r.. [dostęp 2023-07-10]. (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]