Sułkowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sułkowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek w Sułkowicach
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

myślenicki

Gmina

Sułkowice

Aglomeracja

krakowska

Data założenia

XII wiek

Prawa miejskie

1969

Burmistrz

Artur Grabczyk

Powierzchnia

16,44[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


6520[1]
397[1] os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 12

Kod pocztowy

32-440

Tablice rejestracyjne

KMY

Położenie na mapie gminy Sułkowice
Mapa konturowa gminy Sułkowice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sułkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sułkowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sułkowice”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sułkowice”
Ziemia49°50′16″N 19°47′44″E/49,837778 19,795556
TERC (TERYT)

1209074

SIMC

0952137

Urząd miejski
Rynek 1
32-440 Sułkowice
Strona internetowa

Sułkowicemiasto w woj. małopolskim, w powiecie myślenickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sułkowice.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Sułkowice położone są w dolinie rzeki Harbutówki i w dolinach uchodzących do niej potoków: Jastrząbka, Lubianka i Jasieniczanka. Otaczają je cztery pasma wzgórz: Wzgórza Lanckorońskie, Pasmo Bukowca i Pasmo Barnasiówki należące do Pogórza Wielickiego oraz Pasmo Babicy należące do Beskidu Makowskiego[2][3]. Sułkowice są jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o Sułkowicach pochodzą z 1136 i 1245 roku. Od 1410 r. aż do drugiej połowy XVIII w. miejscowość wraz z pobliskimi wsiami stanowiła uposażenie starostwa niegrodowego w Lanckoronie. Zajęciem ludności początkowo było rolnictwo, później bujnie zaczęło rozwijać się kowalstwo. Sprzyjały temu warunki naturalne – występowanie rudy darniowej[4], oraz duże zalesienie obszaru, dzięki czemu dostępne były surowce potrzebne w procesie wytopu. Z czasem wyroby sułkowickich kowali stały się znane i cenione w całym kraju. W drugiej połowie XIX wieku w miejscowości działało ok. tysiąca kowali. Pod koniec XVIII w. nastąpiły ważne wydarzenia: W 1771 r. koło Harbutowic doszło do bitwy konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi. Sześć lat później Sułkowice i okoliczne wsie zostały zakupione przez księżnę Franciszkę z Krasińskich. Pod koniec XIX w. dobra te trafiły do arcyksiążąt Rainera i Leopolda Habsburgów.

W dziejach Sułkowic tragicznie zapisały się lata ostatniej wojny. W 1943 roku doszło do pacyfikacji miejscowości, w której śmierć poniosło 26 osób. Za działalność w ruchu oporu miasto zostało odznaczone w 1977 r. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[5]. W 1969 r. Sułkowice otrzymały prawa miejskie, zaczynając tym samym nowy okres w historii.

W latach 1975–1998 miasto leżało w woj. krakowskim.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6].

  • Ogrodzenie kościoła parafialnego z kapliczkami i posągami przy wejściu św. Jana Nepomucena i św. Floriana;
  • kaplica pw. św. Zofii z otoczeniem.

Inne zabytki[edytuj | edytuj kod]

Sport[edytuj | edytuj kod]

W mieście działa klub piłkarski Gościbia Sułkowice, rozgrywający mecze na stadionie przy ul. Sportowej 45 (300 miejsc na widowni)[7].

Religia[edytuj | edytuj kod]

Kościoły i kaplice
  • kościół parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa konsekrowany w 1964 r.
  • kościółek św. Zofii z 1825 r. (odprawia się w nim mszę tylko w święto św. Zofii)
  • kaplica Podwyższenia Krzyża Świętego z 1813 r., remontowana w latach 2004–2005 (msza tylko w niedzielę po Podwyższeniu Krzyża Świętego)

W latach 1960–1972 proboszczem parafii w Sułkowicach był ks. Bruno Wyrobisz, kapłan rzymskokatolicki diecezji łuckiej na Wołyniu, działacz oświatowy, w czasie II wojny światowej kapelan Wojska Polskiego, po wojnie organizator nauczania zawodowego[8].

Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Gminy partnerskie:

Francja RonchampFrancja (od 2003)[9][10]
Włochy CuveglioWłochy (od 2010)[11][10]

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Sułkowic w 2014 roku[12].


Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  3. Beskid Makowski. Mapa 1:50 000. Compass. ISBN 978-83-60240-37-3.
  4. Wskazuje na to nazwa sąsiedniej wsi – Rudnik, będącej źródłem rudy darniowej.
  5. Sułkowice odznaczone Krzyżem Grunwaldu III klasy, „Dziennik Polski” (230), 10 października 1977, s. 1.
  6. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-09].
  7. Gościbia Sułkowice.
  8. Bruno Wyrobisz – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2023-06-07].
  9. Urzad Miejski w Sulkowicach – Content [online], www.sulkowice.pl [dostęp 2017-11-26].
  10. a b Spotkanie Cuveglio, Ronchamp i Sułkowic w dwudziestą rocznicę powołania samorządu terytorialnego w Polsce. [online], www.sulkowice.pl, 29 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13].
  11. Praktyki we Włoszech strzałem w dziesiątkę [online], Dziennik Polski, 7 maja 2013 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  12. Sułkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]