Zapadlisko Wolbromka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapadlisko Wolbromka – niewielka jednostka geologiczna (tektoniczna) w północno-zachodniej części Sudetów, stanowiąca południowo-wschodnią część depresji północnosudeckiej.

Od północnego zachodu łączy się z rowem Świerzawy. Od północy ogranicza je uskoki: Świerzawy północny, od północnego wschodu obcięte jest przez sudecki uskok brzeżny. Granice południowa i zachodnia są w znacznej mierze zakryte osadami czwartorzędu.

Wypełniają je górnokarbońskie szare zlepieńce, piaskowce i łupki, oraz dolnopermskie (czerwony spągowiec), przeważnie czerwone, piaskowce, zlepieńce, porfiry, melafiry i ich tufy.

Pod względem geograficznym obejmuje podłoże południowo-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego – skrajnie zachodni fragment Rowu Świerzawskiego i część Pogórza Wojcieszowskiego oraz niewielką, północno-zachodnią część Pogórza WałbrzyskiegoObniżenie Wolbromka.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Budowa geologiczna Polski, t. IV Tektonika, cz. 2 Sudety i obszary przyległe, Józef Oberc, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972