69 Pułk Zmechanizowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
69 Pułk Zmechanizowany
69 pułk czołgów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1955

Organizacja
Numer

JW 2643[1]

Dyslokacja

Kostrzyn nad Odrą[2]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane
wojska pancerne

Podległość

19 Dywizja Zmechanizowana

69 Pułk Zmechanizowany (69 pz) – oddział wojsk zmechanizowanych i pancernych Sił Zbrojnych PRL.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

17 maja 1951 Minister Obrony Narodowej wydał rozkaz o sformowaniu pułku, w terminie do 1 grudnia 1952, w garnizonie Słubice, w składzie 19 Dywizji Zmechanizowanej. 18 października tego roku nakazano przenieść miejsce formowania i miejsce stałej dyslokacji do Kostrzyna nad Odrą (w Słubicach formował się 23 pułk czołgów średnich). W grudniu 1952 roku jednostka otrzymała etat Nr 5/105 pułku zmechanizowanego.

Do 20 grudnia 1955 oddział przeformowany został w 69 pułk czołgów średnich. Zmiana etatu związana była z przeformowaniem 19 DZ w 19 Dywizję Pancerną. Do 15 sierpnia 1957 jednostka została rozformowana.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo
  • Sztab
  • 3 bataliony piechoty zmotoryzowanej[3]
    • 2 kompanie piechoty zmotoryzowanej
      • 2 plutony piechoty zmotoryzowanej
    • kompania ciężkich karabinów maszynowych
      • 2 plutony ciężkich karabinów maszynowych
    • kompania moździerzy
      • 2 plutony moździerzy
    • pluton armat – 2 armaty ZiS-2[4]
    • pluton łączności
    • drużyna naprawcza
  • batalion czołgów[5]- 23 czołgi T-34[4]
    • 2 kompanie czołgów
    • drużyna techniczna
  • dywizjon artylerii - 12 armat ZiS-3[4]
  • batalion szkolny
  • bateria moździerzy - 6 moździerzy 120 mm[4]
  • kompania rozpoznawcza
    • pluton zwiadu
    • pluton samochodów pancernych - 5 BA-64[4]
    • pluton motocykli i samochodów pancernych
  • kompania saperów
  • kompania łączności
  • kompania technicznego zaopatrzenia
  • pluton obrony przeciwchemicznej
  • kwatermistrzostwo
  • izba chorych

Sprzęt bojowy pułku stanowiło faktycznie 10 czołgów średnich T-34/85 i 5 samochodów pancernych BA-64. Uzbrojeniu artyleryjskie to: 14 armat, 14 moździerzy i 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21.

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku

Oficerowie:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960.... s. 429.
  3. Faktycznie jeden batalion piechoty zmotoryzowanej
  4. a b c d e Liczby przedstawiają stan etatowy. W praktyce ilość sprzętu i uzbrojenia w pułku była znacznie mniejsza.
  5. Faktycznie kompania czołgów
  6. Nalepa 1992 ↓, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.