Akazome Emon
 Yoshitoshi Tsukioka (1839–1892), Akazome Emon oglądająca księżyc ze swej komnaty | |
| Data urodzenia |
około 957 |
|---|---|
| Data śmierci |
około 1041 |
Akazome Emon (jap. 赤染衛門 Akazome Emon; ur. około 957, zm. około 1041) – japońska poetka i pamiętnikarka, tworząca w okresie Heian. Zaliczana do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji, jak również do Trzydziestu Sześciu Średniowiecznych Mistrzów Poezji[1][2].
Córka Tomigochiego Akazome, urzędnika w biurze straży pałacowej (emon), od którego pochodzi jej przydomek. Służyła początkowo jako dama dworu Rinshi, żony Michinagi Fujiwary, a następnie jej córki i późniejszej cesarzowej Shōshi. Po śmierci swojego męża, Masahiry Ōe, w 1012 roku została mniszką buddyjską, nie porzucając wszakże twórczości literackiej, którą zajmowała się aż do śmierci[1].
Dziewięćdziesiąt dwa utwory Akazome Emon zostały opublikowane w cesarskich antologiach poezji. Jej literacka spuścizna jest o wiele większa. Częściowo została opublikowana w zawierającym sześćset wierszy zbiorze Akazome-Emon-shū. Uważa się ją również za współautorkę Eiga monogatari[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eishi Hosoda, Andrew J. Pekarik: The thirty-six immortal women poets: a poetry album with illustrations. Nowy Jork: G. Braziller, 1991, s. 124. ISBN 978-0-8076-1256-9. OCLC 753117968. (ang.).
- ↑ Joshua S. Mostow: Pictures of the Heart: The Hyakunin Isshu in Word and Image. Honolulu: University of Hawaii Press, 1996, s. 316. ISBN 978-0-8248-1705-3. OCLC 756506543. (ang.).
- ↑ Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 18. ISBN 978-0-674-01753-5. OCLC 48943301. (ang.).