Eiga monogatari
Eiga monogatari (jap. 栄花物語; Opowieść o rozkwicie[1]) – powstała w okresie Heian japońska kronika historyczna z gatunku rekishi-monogatari (opowieści historyczne pisane w XI i XII wieku w języku japońskim w odróżnieniu od wcześniejszych kronik tworzonych w języku chińskim) obejmująca czasy od panowania cesarza Uda (887–897) do początków panowania cesarza Horikawy (1087–1107)[1]. Liczący 40 zwojów utwór został spisany w całości sylabicznym alfabetem hiragana[2][3].
Utwór składa się z dwóch części, z których pierwsza powstała w 1030 roku, druga około 1092[2][3]. Za autora pierwszej uchodzi Akazome Emon lub Tamenari Fujiwara, drugą napisał przypuszczalnie Dewa no Ben[3]. Zawarta w Eiga monogatari treść podkreśla potęgę rodu Fujiwara, zwłaszcza kanclerza Michinagi Fujiwary (966–1028)[1][3]. Ułożony chronologicznie materiał historyczny uzupełniony został fragmentami pamiętników, stanowiącymi cenny dokument do poznania życia i obyczajów dworskich opisywanego okresu[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Eiga-monogatari, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-08-14].
- ↑ a b Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 117, 118. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ a b c d e Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 170. ISBN 0-674-01753-6.