General Leclerc
| Rodzaj |
Grusza (Pyrus) |
|---|---|
| Gatunek | |
| Grupa odmian |
zimowe |
| Rodzice |
siewka 'Komisówki' |
| Hodowca |
A. Nobloz |
| Data wyhodowania |
1950 |
| Właściciel |
INRA |
| Data zarejestrowania |
1990 (PL)[1] |
| Pochodzenie |
Grusza 'General Leclerc' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Zimowa odmiana wyselekcjonowana z siewek Komisówki we Francji w 1950, przez A. Nobloza. Do Polski sprowadzona w 1975 roku, do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych wpisana w 1990 roku[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo rośnie bardzo silnie, po wejściu w okres owocowania wzrost słabnie. Korona wyniosła o mocnej konstrukcji, z wzniesionymi, grubymi konarami, ma tendencję do zagęszczania się.
- Owoce
- Duże lub bardzo duże, kształtu zmiennego, szeroko stożkowate, czasem gruszkowate. Skórka żółtozielona, gładka, pokryta jednolitym, brązowomiodowym ordzawieniem. Szypułka krótka, średniej grubości. Miąższ kremowobiały, drobnoziarnistej konsystencji, soczysty, kwaskowato-słodki.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Zimowa odmiana deserowa. Polecana zarówno do uprawy towarowej, jak i amatorskiej. Jej udział w produkcji, od momentu jej sprowadzenia do Polski systematycznie rośnie.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Bardzo wcześnie wchodzi w okres owocowania (3-4 rok po posadzeniu), owocuje corocznie i obficie. Kwitnie średnio wcześnie i jest dobrym zapylaczem dla wielu odmian. Może wiązać owoce partenokarpiczne.
Podkładka i stanowisko[edytuj | edytuj kod]
Jako podkładki zaleca się zarówno siewki gruszy kaukaskiej, jak i wszystkie typy pigwy, z którą zrasta się bardzo dobrze.
Zdrowotność[edytuj | edytuj kod]
Na mróz średnio odporna, na parcha średnio odporna, wrażliwa na zarazę ogniową.
Zbiór i przechowywanie[edytuj | edytuj kod]
Zbiór owoców najczęściej przypada na przełom września i października. Do spożycia nadają się w miesiąc po zbiorze. W chłodni przechowują się do 5 miesięcy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
- Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
- Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.