Isolda (grusza)

'Isolda'
	; Owoce odmiany 'Isolda' w okresie zbioru
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Grupa odmian	letnie
Rodzice	'Julius Guyot' x 'Lipcówka Kolorowa'
Hodowca	M. Fischer
Data wyhodowania	1971
Właściciel	Instytut Sadownictwa w Pillnitz
Data zarejestrowania	1998, 2008 (PL)
Pochodzenie	Niemcy, Czechy

Grusza 'Isolda' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Odmiana o wczesnej porze dojrzewania, powstała we współpracy hodowców niemieckich i czeskich w Instytucie Sadownictwa w Pilnitz koło Drezna, ze skrzyżowania odmian Julius Guyot i Lipcówka Kolorowa. Do rejestru w Czechach została wpisana w roku 1998. Należy do najwcześniej dojrzewających odmian. Do Rejestru Odmian prowadzonego przez COBORU wpisana w 2008 roku^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Drzewo rośnie umiarkowanie silnie. Korona szerokostożkowata, dość luźna o mocnych, równomiernie rozmieszczonych konarach, łatwa do formowania.
Owoce: Od średnich do dużych, o kształcie dzwonkowatym, lekko wydłużone, bez przewężenia. Skórka zielona, po dojrzeniu przebarwia się na żółto, od strony nasłonecznionej pokrywa się czasem cynobrowym, paskowanym rumieńcem. Przetchlinki liczne, drobne, zielonkawe. Szypułka średniej długości. Kielich niebyt duży o wzniesionych działkach, zagłębienie kielichowe płytkie. Miąższ kremowobiały, soczysty, masłowy o korzennym aromacie, słodko-kwaskowaty.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Odmiana letnia dojrzewająca w kilka dni po Lipcówce Kolorowej^[1], polecana raczej do nasadzeń amatorskich.

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wcześnie wchodzi w okres owocowania, owocuje obficie lecz z tendencją do przemienności, szczególnie po obfitym owocowaniu. Kwitnie wcześnie i obficie.

Podkładka i stanowisko[edytuj | edytuj kod]

Z pigwą według czeskich hodowców zrasta się dobrze i może być zalecana do gęstych nasadzeń. Powinna być uprawiana na dobrych stanowiskach, gdyż owoce są wówczas wyraźnie smaczniejsze.

Zdrowotność[edytuj | edytuj kod]

Na mróz średnio odporna, na parcha średnio odporna, wrażliwa na zarazę ogniową.

Zbiór i przechowywanie[edytuj | edytuj kod]

Zbiór owoców przypada na okres od początku do połowy sierpnia. Do spożycia nadają się zaraz po zbiorze. W chłodni przechowują się niezbyt długo do 2-3 tygodni, do września^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Neue Birnensorten aus Pillnitz. [dostęp 2016-08-26]. (niem.).
↑ ^a ^b M. Fischer, G. Mildenberger. New pear cultivars from Dresden-Pillnitz. „Acta Horticulturae”. 663. s. 899-902. DOI: 10.17660/ActaHortic.2004.663.164. [dostęp 2016-08-26]. (ang.).
↑ ^a ^b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dorota Kruczyńska. Niemieckie odmiany gruszy. „Hasło Ogrodnicze”, czerwiec 2003. Kraków: Plantpress.
Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.

[Pillnitz-1] Neue Birnensorten aus Pillnitz. [dostęp 2016-08-26]. (niem.).

[ah-2] M. Fischer, G. Mildenberger. New pear cultivars from Dresden-Pillnitz. „Acta Horticulturae”. 663. s. 899-902. DOI: 10.17660/ActaHortic.2004.663.164. [dostęp 2016-08-26]. (ang.).

[COBORU-3] Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

[1]

[2]

[3]