Gmach Sądu Okręgowego przy ulicy Andrzeja w Katowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gmach Sądu Okręgowego
Symbol zabytku nr rej. A/1663/97 z 15 grudnia 1997[1]
Ilustracja
Widok sądu od strony ul. Mikołowskiej (2023)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Katowice

Adres

ul. Andrzeja 16−18
40-957 Katowice

Typ budynku

budynek sądu

Styl architektoniczny

neorenesans niemiecki − stary budynek
neobarok − nowy budynek

Architekt

Müller

Kondygnacje

4 (3 + poddasze)

Ukończenie budowy

1889 − stary budynek
1913 − nowy budynek

Pierwszy właściciel

Królewski Sąd Powiatowy w Katowicach

Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, u góry znajduje się punkt z opisem „Sąd Okręgowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sąd Okręgowy”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sąd Okręgowy”
Ziemia50°15′24,10″N 19°00′49,04″E/50,256694 19,013622
Strona internetowa

Gmach Sądu Okręgowego przy ulicy Andrzeja w Katowicach − zabytkowy budynek znajdujący się w Katowicach przy ulicy Andrzeja 16−18, przy skrzyżowaniu z ulicą Mikołowską.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sąd na starej pocztówce - budynek w górnej części pocztówki
Nowsze skrzydło sądu (2022)

Gmach ten został zbudowany w 1889 na skarpie przy skrzyżowaniu dzisiejszej ulicy Andrzeja i Mikołowskiej. W budynku mieścił się Królewski Sąd Powiatowy w Katowicach. W 1913 roku dobudowano nowy budynek zaprojektowany przez architekta Müllera. Budowę wykonała firma Luisa Dame. Oba budynki stanowiły harmonijny zespół i połączono je klatką schodową. W latach 19751999 swą siedzibę w budynku miał Sąd Wojewódzki, a obecnie Sąd Okręgowy w Katowicach. W 1997 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków byłego województwa katowickiego.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Gmach został zbudowany w stylu neorenesansowym, na planie litery "C". Wykonany z czerwonej cegły klinkierowej, z detalami architektonicznymi z różowego piaskowca. Dach został pokryty dachówką ceramiczną. Elewacje zwieńczono trójkątnym tympanonem z obeliskiem. W 1913 roku dobudowano nowy budynek w stylu neoklasycyzmu. Fasadę budynku wykonano z cegły klinkierowej. Natomiast wystrój architektoniczny elewacji wykonano z tynku w naturalnym kolorze jasnożółtego piaskowca.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]