Język mairasi
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3300 (1996) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | zrs | ||
| IETF | zrs | ||
| Glottolog | nucl1594 | ||
| Ethnologue | zrs | ||
| WALS | mrs | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mairasi, także: faranyao (a. faranjao, faranjo, faranyau), kaniran[1] – język papuaski z rodziny języków mairasi, używany na półwyspie Bomberai w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Według danych z 1996 r. posługuje się nim 3300 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują ~26 wsi na wschód i północ od miasta Kaimana[2]. W użyciu są również języki indonezyjski i kowiai[1]. Przeszedł długą historię kontaktu z językami austronezyjskimi[3]. Występuje złożona morfologia czasownika[4].
Przypuszcza się, że dialekt północno-wschodni może być odrębnym językiem[1]. Mairasi, wraz z dwoma blisko spokrewnionymi językami: mer (muri) i semimi, tworzy rodzinę języków mairasi, o nieustalonych związkach z innymi językami[5][6]. C.L. Voorhoeve (1975) zasugerował ich bliższe pokrewieństwo z tanah merah i przynależność do języków transnowogwinejskich[7].
Badaniem tego języka zajmował się Lloyd Peckham. Został opisany w postaci słownika, który nie został jednak przygotowany do publikacji[8][9]. Pozostałe materiały obejmują opisy fonologii (1991)[10] i morfologii czasownikowej (1982)[11], a także starszy słownik (1991)[12] oraz rozmówki (1987)[13]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Peckham 1991 ↓, s. 141.
- ↑ Peckham 1982 ↓, s. 94.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 546.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22] (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 544.
- ↑ Voorhoeve 1975 ↓, s. 424–431.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 545.
- ↑ Lloyd Peckham: Mairasi – English – Indonesian Dictionary. SIL International, 2004. OCLC 896401838. [dostęp 2023-05-18]. (ang. • indonez.).
- ↑ Peckham 1991 ↓.
- ↑ Peckham 1982 ↓.
- ↑ Nancy Peckham, Adriana Waryengsi, Esther Fov, Mariana Oruw, Kostapina Soafa: Farir Mairas naʼatuei. Perbendaharaan kata bahasa Mairasi. Mairasi vocabulary. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, seria: Publikasi khusus bahasa-bahasa daerah B-6. ISBN 979-8132-64-5. OCLC 27882914. [dostęp 2023-05-19]. (indonez. • ang.).
- ↑ Adriana Waryengsi, Salomina Sisauta, Nancy Peckham, Lloyd Peckham: Percakapan-percakapan dalam bahasa Mairasi. Farir arao aevo Mairasiar. Mairasi conversations. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1987, seria: Publikasi khusus bahasa-bahasa daerah A-7. OCLC 896388282. [dostęp 2023-05-19]. (indonez. • ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin: De Gruyter Mouton, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Lloyd Peckham: Mairasi verb morphology. W: Marit Kana (red.): Workpapers in Indonesian Linguistics. T. 1. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1982, s. 75–96. OCLC 65880661. [dostęp 2023-05-18]. (ang.).
- Lloyd Peckham: Mairasi phonology. W: Margaret Hartzler, LaLani Wood (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 10: Irian Jaya. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 111–145. ISBN 979-8132-74-2. OCLC 221274465. [dostęp 2023-05-18]. (ang.).
- Clemens L. Voorhoeve: Central and Western Trans-New Guinea Phylum Languages. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 1: Papuan languages and the New Guinea linguistic scene. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 345–460, seria: Pacific Linguistics C-38. DOI: 10.15144/PL-C38.345. ISBN 978-0-85883-131-5. OCLC 2565788. (ang.).