Języki oirata-makasai

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Języki oirata-makasai
Obszar

Timor Wschodni, Indonezja (wyspa Kisar)

Klasyfikacja genetyczna

języki transnowogwinejskie (?)

Podział

język makasai
• grupa oirata-fataluku

Kody rodziny językowej
Glottolog east2520
Występowanie
Ilustracja
Języki wyspy Timor i okolic
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki oirata-makasai, także wschodniotimorskie – grupa kilku języków papuaskich używanych przede wszystkim w Timorze Wschodnim. W piśmiennictwie lingwistycznym są omawiane wraz z papuaskimi językami wysp Alor i Pantar, z którymi tworzą rodzinę języków timor-alor-pantar[1][2]. Wszystkie te języki są często zaliczane do większej rodziny transnowogwinejskiej, obejmującej także ogromną liczbę języków z oddalonej geograficznie Nowej Gwinei[3][4] (wcześniej zostały sklasyfikowane w ramach języków zachodniopapuaskich[5]).

Język oirata jest używany na pobliskiej wyspie Kisar (w prowincji Moluki w Indonezji)[6]. Badania indonezyjskich językoznawców ujawniły, że języki fataluku i oirata są sobie szczególnie bliskie, przy uwzględnieniu ich związków z językiem makasai[7]. W taki oto sposób przedstawia się podział wewnętrzny grupy oirata-makasai.

Według nowszej klasyfikacji makasai i makalero stanowią odrębne języki[8].

Prajęzyk[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Ross 2005[9].

prawschodniotimorski oirata (dopełnienie) fataluku makasai
1lp *ani an-te (ani) ani ani
2lp *ai aa-te/ee-te[a] (ee) e ai
1eks *ini in-te (in) ini ini
1in *api ap-te (ap) afi fi
2mn *i ii-te (ii) i i

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ee-te – forma grzecznościowa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gary Holton i inni, The historical relation of the Papuan languages of Alor and Pantar, „Oceanic Linguistics”, 51 (1), 2012, s. 87–122, DOI10.1353/ol.2012.0001, hdl: 1887/18594 (ang.).
  2. Antoinette Schapper, Juliette Huber, Aone van Engelenhoven: The historical relation of the Papuan languages of Timor and Kisar. W: Harald Hammarström, Wilco van der Heuvel (red.): History, Contact and Classification of Papuan Languages. Port Moresby: Linguistic Society of Papua New Guinea, 2012, s. 194–242, seria: Language and Linguistics in Melanesia, Special Issue: On the History, Contact & Classification of Papuan Languages – Part I. (ang.).
  3. Holton i Klamer 2018 ↓, s. 578–579.
  4. Timothy Usher, West Bomberai [online], NewGuineaWorld [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
  5. Donohue 2008 ↓, s. 43.
  6. Holton i Klamer 2018 ↓, s. 578
  7. Halus Mandala i inni, Phonological evolution of Oirata and its Genetic Relationship with Other Non-Austronesian languages in Timor-Leste, „e-Journal of Linguistics”, 5 (2), styczeń 2011, ISSN 2442-7586 (ang.).
  8. Juliette Huber: Makalero and Makasae. W: Antoinette Schapper (red.): The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars. T. 2. Berlin–Boston: De Gruyter, 2017, s. 267–351, seria: Pacific Linguistics 655. DOI: 10.1515/9781614519027-005. ISBN 978-1-61451-902-7. OCLC 1018123620. (ang.).
  9. Malcolm Ross: Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages. W: Andrew Pawley, Robert Attenborough, Robin Hide, Jack Golson (red.): Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005, s. 15–66, seria: Pacific Linguistics 572. ISBN 0-85883-562-2. OCLC 67292782. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]