Język kafoa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kafoa
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

1000 (1981)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 kpu
IETF kpu
Glottolog kafo1240
Ethnologue kpu
BPS 0138 2
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kafoa, także: jafoo, aikoli, fanating, pailelang, ruilak[1]język papuaski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, przez grupę ludności w południowo-zachodniej części wyspy Alor. Według danych z 1981 r. posługuje się nim 1000 osób. Należy do grupy języków alor-pantar[1].

Jego użytkownicy zamieszkują głównie przysiółek o nazwie Habolat (Habollat, Hifolat) na terytorium wsi Probur Utara, a po części także przysiółek Lola w rejonie nadbrzeżnym[2].

Społeczność jest wielojęzyczna, w użyciu są również inne języki, takie jak malajski, klon i abui. Dzieci zwykle przyswajają wpierw malajski, a swój język etniczny poznają dopiero w wieku szkolnym[3].

Poświęcono mu rozdział Kafoa w publikacji The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars (2017). Dane nt. języka kafoa zbierali również badacze z Indonezyjskiego Instytutu Nauk[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kafoa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Baird 2017 ↓, s. 56.
  3. a b Baird 2017 ↓, s. 57.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Louise Baird: Kafoa. W: Antoinette Schapper (red.): The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars. T. 2. Berlin–Boston: De Gruyter, 2017, s. 55–108, seria: Pacific Linguistics 655. DOI: 10.1515/9781614519027-002. ISBN 978-1-61451-902-7. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]