Od najmłodszych lat miał szerokie zainteresowania sportowe, początkowo grał w piłkę nożną i uczęszczał do łódzkiej Szkoły Podstawowej nr 46 o profilu łyżwiarstwa figurowego. Od 1965 r. trenował futbol w MKS Hala Sportowa Łódź, niedaleko siedziby którego mieszkał. Pod wpływem sugestii swego wujka – Władysława Króla zdecydował się wybrać hokej na lodzie, bowiem znakomicie jeździł na łyżwach, lecz z uwagi na fakt że bardzo szybko rósł, nie miał szans na większe sukcesy w figurowej odmianie łyżwiarstwa[2].
Wychowanek ŁKS Łódź, w którym grał w latach 1969–1982. W ciągu 12 sezonów spędzonych w polskiej ekstraklasie rozegrał 420 mecze, strzelając w nich 73 gole, a łącznie w ŁKS zagrał w około 1500 spotkaniach[2]. Następnie wyjechał do RFN, gdzie reprezentował barwy Eintrachtu Frankfurt (1982–1989) i EC Bad Nauheim (1989–1991).
Po zakończeniu kariery zawodniczej w latach 1991–1993 trenował niemieckiego II-ligowca EC Kassel, zaś w sezonie 1997/98 DEL był asystentem trenera Petera Obresy w Frankfurt Lions[4].
Pochodził z usportowionej rodziny Czesława i Heleny zd. Kasperskiej (czołowej koszykarki i hazenistkiŁKS Łódź). W 1974 r. ukończył łódzkie Liceum dla Pracujących nr II im. M. Kopernika, a w 1981 r. warszawską AWF, otrzymując tytuł magistrawf i uprawnienia trenera II klasy hokeja na lodzie. Był żonaty z Wiesławą zd. Stańczykowską (ślub 10 maja 1980), z którą miał córkę Patrycję (ur. 1983 w RFN)[5]. Zmarł na raka[6]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi.
Z inicjatywy łódzkich dziennikarzy w 2008 r. jego imieniem i nazwiskiem nazwano łódzką ulicę, która nieopodal hali hokejowej łączy ulice Wólczańską i Stefanowskiego[7].
Od 2013 r. rozgrywany jest międzynarodowy Memoriał Jerzego Potza[8].
