Mała Kapałkowa Turnia
49°12′11″N 20°10′28″E/49,203056 20,174444 Mała Kapałkowa Turnia wśród podpisanych formacji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2185 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
2 sierpnia 1909 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′11″N 20°10′28″E/49,203056 20,174444
| |
Mała Kapałkowa Turnia (słow. Malá Ľadová veža, niem. Kleiner Eistaler Turm, węg. Kis Jégvölgyi torony[1]) – dwuwierzchołkowa turnia o wysokości 2185[2] lub 2131[1] m n.p.m., znajdująca się w Kapałkowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Pośredniej Kapałkowej Turni oddzielona jest siodłem Niżniej Kapałkowej Ławki i licznymi innymi drobnymi obiektami, natomiast od Zadniej Kapałkowej Czuby oddziela ją Zadnia Kapałkowa Przełączka[1].
W grani, która łączy Małą Kapałkową Turnię z Pośrednią Kapałkową Turnią, można wyróżnić następujące obiekty (począwszy od Małej Kapałkowej Turni i Niżniej Kapałkowej Ławki):
- Kapałkowa Baszta (Ľadová bašta),
- Wrótka za Basztą (Vrátka za Ľadovou baštou),
- Kapałkowy Ząb (Ľadový zub),
- Wrótka za Zębem (Vrátka za Ľadovým zubom),
- Kapałkowy Słup (Ľadový stĺp),
- Wrótka za Słupem (Vrátka za Ľadovým stĺpom),
- Kapałkowy Dziób (Ľadový pazúr),
- Wrótka za Dziobem (Vrátka za Ľadovým pazúrom)[1][3].
Mała Kapałkowa Turnia ma dwa wierzchołki: wschodni (główny) i zachodni (niższy). Kapałkowa Grań skręca tutaj nieco na północny zachód w kierunku Kapałkowej Uboczy[1].
Na wierzchołki Małej Kapałkowej Turni nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, są one dostępne jedynie dla taterników. Z zachodnich stoków Małej Kapałkowej Turni (dokładniej Zadniej Kapałkowej Czuby) opada w stronę Doliny Jaworowej dość wybitny Zadni Kapałkowy Żleb. W stronę tej doliny opadają także równoległe do niego, krótsze Skrajny i Pośredni Kapałkowy Żleb (spod Skrajnej Kapałkowej Czuby)[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na Małą Kapałkową Turnię wchodzili najprawdopodobniej jurgowscy koziarze (przed wejściami turystycznymi), jednak nie były to wejścia w żaden sposób rejestrowane. Pod koniec XIX w. dokonano na nią wejścia w celach kartograficznych.
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Gyula Komarnicki i Roman Komarnicki, 2 sierpnia 1909 r. – letnie,
- Jan Alfred Szczepański, 28 kwietnia 1929 r. – zimowe[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 38–49.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-24].