Maskowanie (psychoakustyka)

Maskowanie czasowe

Maskowanie częstotliwościowe

Maskowanie (psychoakustyka) – zjawisko zachodzące w układzie słuchowym, polegające na podwyższeniu progu detekcji dźwięków w wyniku obecności innego dźwięku zwanego maskerem. Zagłuszanie innych dźwięków przez masker może być całkowite lub częściowe (osłabienie wrażenia dźwiękowego).

Typy maskowania

Wyróżnia się dwa rodzaje maskowania dźwięku:

• maskowanie częstotliwościowe (lub jednoczesne) – słysząc głośny dźwięk o jednej częstotliwości, przestaje się słyszeć dźwięki cichsze o częstotliwościach zbliżonych do niego, mimo że bez maskera byłyby dobrze słyszalne;
• maskowanie czasowe (lub nierównoczesne) – po usłyszeniu głośnego dźwięku przez pewien czas ucho jest niewrażliwe na cichsze tony. Co istotne, zjawisko występuje również wstecznie, to znaczy przez krótki czas przed maskerem (tzw. premaskowanie).

Zastosowania

Wiedza na temat maskowania sygnałów wykorzystywana jest między innymi w kodowaniu perceptualnym, czyli do pomijania dźwięków, których przeciętny człowiek i tak nie usłyszy. W ten sposób można tworzyć lepsze algorytmy kompresji dla plików audio. Właściwości maskowania wykorzystują różne formaty audio, np. MP3, Dolby AC3, MUSICAM. Należy przy tym zwrócić uwagę, że maskowanie może działać inaczej dla różnych ludzi, co wykazano w badaniu percepcji dźwięków muzyków, stąd też kompresja perceptualna jest jednak stratna.

Ponadto maskowanie jest jednym z podstawowych elementów modelu psychoakustycznego, wykorzystywanego również w systemach automatycznie rozpoznających mowę oraz do oceny jakości transmisji mowy.

Zobacz też

• akustyka słuchu
• kompresja stratna
• psychoakustyka