Megymenini
| Megymenini | |
| Amyot et Serville, 1843 | |
_15_mm_Dinidoridae_(16056067810).jpg) Megymenum brevicornis | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
Megymenini |
Megymenini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych, rodziny Dinidoridae i podrodziny Dinidorinae. Obejmuje 24 opisane gatunki, sklasyfikowane w dwóch rodzajach.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o ciele prawie jajowatym w zarysie, z wierzchu słabiej, a od spodu silniej wypukłym[1]. Głowa jest w zarysie trójkątna[2], ma płytki żuwaczkowe wydłużone przed przedustek i tam stykające się ze sobą. Oczy złożone są szypułkowate. Odległość między przyoczkami jest zbliżona do odległości między przyoczkiem a brzegiem oka złożonego. Czułki zbudowane są z czterech członów. Kłujka zbudowana jest z czterech członów[1], z który pierwszy jest długi i sięga aż do środka długości przedpiersia[2]. Przedplecze jest poprzeczne[1], ponad dwukrotnie szersze od głowy, o krawędziach bocznych wyraźnie wyciągniętych w wyrostki lub płaty, a krawędzi przedniej zaopatrzonej w obrączkę apikalną. Na powierzchni przedplecza znajdują się pośrodkowe wciski poprzeczne[2]. Tarczka ma jamkowate wciski w kątach przednich[1][2]. Półpokrywy mają w pełni zaznaczony szew między mezokorium i egzokorium oraz krótką, nie sięgającą podstawy przykrywki międzykrywkę. W skrzydle tylnym wspólny pień żyłki subkostalnej i radialnej najbliżej przedniej żyłki kubitalnej biegnie w części nasadowej; w części środkowej żyłki te są od siebie oddalone. Tylna żyłka kubitalna jest wykształcona[2]. Odnóża zwieńczone są trójczłonowymi stopami[1]. Odwłok ma boczne brzegi sternitów z dwoma płatami. Przetchlinki na pierwszym z widocznych sternitów odwłoka nie są zasłonięte przez zapiersie. Genitalia samca mają lekko wystającą brzuszną krawędź pygoforu, słabo zesklerotyzowany edeagus oraz słabo owłosione paramery o częściach nasadowych dłuższych niż hipofizy. Genitalia samicy mają niewklęśnięty paratergit dziewiątego segmentu z wyrostkiem na górnej krawędzi oraz krótką część rurkowatą przewodu spermateki[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Plemię ten zamieszkuje całą krainę orientalną i część krainy australijskiej. Rozmieszczone jest od Indii, Bangladeszu, Chin, południowej Japonii i Tajwanu przez Sri Lankę, Mjanmę, Kambodżę, Tajlandię, Laos, Wietnam, Malezję, Filipiny, Singapur, Indonezję i Papuę-Nową Gwineę po Australię[3]. Z tej ostatniej podawane są trzy gatunki[4][3].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson rangi rodzinowej od rodzaju Megymenum wprowadzili w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jean Guillaume Audinet-Serville'a pod nazwą Mégyménides[5]. Podrodzinę Megymeninae z plemieniem Megymenini w obrębie Dinidoridae wprowadził do klasyfikacji P.S.S. Durai[1]. Do plemienia Megymenini zalicza się 24 opisane gatunki[6], sklasyfikowane w dwóch rodzajach[1][2][6]:
- Doesbergiana Durai, 1987
- Megymenum Guérin-Méneville, 1831
Wyniki analizy kladystycznej Anny Kocorek i Jerzego A. Lisa z 2000 roku potwierdzają siostrzany charakter relacji filogenetycznej między tymi rodzajami, wskazując pięć synapomorfii plemienia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g P.S.S. Durai. A Revision of the Dinidoridae of the world (Heteroptera: Pentatomoidea). „Oriental Insects”. 21, s. 163-360, 1987. DOI: 10.1080/00305316.1987.11835477.
- ↑ a b c d e f g h A. Kocorek, J.A. Lis. A cladistic revision of the Megymeninae of the world (Hemiptera: Heteroptera: Dinidoridae). „Polish journal of entomology”. 69, s. 7–30, 2000.
- ↑ a b Jerzy A. Lis. New genera, new species, new records and checklist of the Old World Dinidoridae (Heteroptera, Pentatomoidea). „Annales of Upper Silesian Museum in Bytom. Entomology”. 1, s. 103–147, 1990.
- ↑ G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
- ↑ C.J.B. Amyot, J.G. Audinet-Serville: Histoire Naturelle des Insects. Hémiptères. Paris: Librairie Encyclopédique de Roret, 1843, s. 181.
- ↑ a b tribus Megymenini Amyot & Serville, 1843. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-09-07].