SU-6
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Zakłady Doświadczalne Budowy Maszyn im. Kirowa w Leningradzie |
| Typ pojazdu |
samobieżne działo przeciwlotnicze |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
5–6 |
| Historia | |
| Prototypy |
1935 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy GAZ T-26 o mocy 91 KM |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
grubość: 6-8 mm |
| Długość |
5,70 m |
| Szerokość |
2,70 m |
| Wysokość |
2,74 m |
| Prześwit |
0,38 m |
| Masa |
6 500 kg (własna) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
28 km/h |
| Zasięg pojazdu |
130 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,80 m |
| Rowy (szer.) |
2,00 m |
| Ściany (wys.) |
0,75 m |
| Kąt podjazdu |
32º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata przeciwlotnicza wz. 1931 kal. 76 mm (zapas amunicji – 48 szt.) 2 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 1167 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
SU-6 – radzieckie samobieżne działo przeciwlotnicze z okresu międzywojennego.
Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
W dniu 22 marca 1934 roku Rada Pracy i Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR podjęła uchwałę o przezbrojeniu Armii Czerwonej w nowoczesny sprzęt artyleryjski, w związku z nią Zakłady Doświadczalne Budowy Maszyn im. Kirowa w Leningradzie rozpoczęły pracę nad konstrukcją samobieżnego działa przeciwlotniczego.
Pracę nad tym projektem kierował Sjaczentow, a inżynierem prowadzącym był Ł. Trojanow. Konstrukcja działa oznaczona jako SU-6 została oparta na podwoziu czołgu T-26, przy czym zachowano bez zmian układ napędowy czołgu, natomiast kadłub nieznacznie powiększono, usunięto wieżę oraz zmontowano w górnej części kadłuba trzy poprzeczne przegrody, które wzmocniły sztywność kadłuba a między którymi zamontowano składane miejsca obsługi działa. Na wierzchu kadłuba zamontowano podstawę działa przeciwlotniczego wz. 1931 kal. 76 mm. Z boku kadłuba zamontowano na zawiasach burty z blach pancernej o grubości 8 mm, podnoszone w czasie jazdy a w czasie strzelania z działa opuszczane. Działo oprócz działa przeciwlotniczego kal. 76 mm uzbrojone zostało w 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, które zostały zamontowane na przedniej i tylnej burcie.
Prototyp działa SU-6 był gotowy w sierpniu 1935 roku. W dniach 12 września do 11 października przeprowadzono badania fabryczne, a następnie działo przekazano do badań poligonowych na Poligonie Naukowo-Badawczym Artylerii. Badania te trwały od końca 1935 roku do końca 1936 roku. W tym czasie okazało się, że działo nie spełnia warunków. W trakcie badań zamontowano na nim także armatę przeciwlotniczą kal. 37 mm, która również nie spełniła warunków. W związku z tym styczniu 1937 roku zaniechano dalszym prac nad tym działem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Ledwoch: T-26 vol. III. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2004, s. 51-53. ISBN 83-7219-214-6.
- Зенитная самоходная установка СУ-6. 3v-soviet, 2010-10-08. [dostęp 2011-11-21]. (ros.).