Shanghai Masters 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shanghai Masters
2010 2011 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

32+8 (w rundzie dzikich kart)

Miejsce

Grand Stage, Szanghaj

Zwycięzca

Anglia Mark Selby

II miejsce

Walia Mark Williams

Najwyższy break

143 Anglia Shaun Murphy

Rozegrane mecze

31+8 (w rundzie dzikich kart)

Shanghai Masters 2011 − drugi duży turniej rankingowy sezonu snookerowego 2011/2012. Rozegrany został w Szanghaju w Chinach w dniach 5−11 września 2011 roku.

Obrońcą tytułu był Allister Carter, który już w pierwszej rundzie turnieju przegrał z Markiem Kingiem 4-5.

Zwycięzcą turnieju został Anglik Mark Selby, który w finale pokonał Walijczyka Marka Williamsa 10-9. Dla Anglika był to drugi triumf w turnieju rankingowym w karierze.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Pieniężne[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca: £ 65 000
II miejsce: £ 32 000

Półfinalista: £ 15 000
Ćwierćfinalista: £ 10 000

Ostatnia 16: £ 7000
Ostatnia 32: £ 4000
Ostatnia 48: £ 2300
Ostatnia 64: £ 1500

Najwyższy break (kwalifikacje): £ 200
Najwyższy break (turniej): £ 2000

Pula nagród: £ 350 000

Punkty do rankingu[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca: 7000
II miejsce: 5600

Półfinalista: 4480
Ćwierćfinalista: 3500

Ostatnia 16: 2660
Ostatnia 32: 1960 (980)*
Ostatnia 48: 1610 (805)*
Ostatnia 64: 1260 (630)*
Ostatnia 80: 910 (455)*
Ostatnia 96: 560 (280)*

  • *Zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują liczbę punktów z nawiasu (połowę).

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, natomiast na 2. pozycji rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:

  1. Anglia Allister Carter
  2. Szkocja John Higgins
  3. Walia Mark Williams
  4. Anglia Mark Selby
  5. Ding Junhui
  6. Australia Neil Robertson
  7. Anglia Shaun Murphy
  8. Szkocja Stephen Maguire
  1. Anglia Judd Trump
  2. Szkocja Graeme Dott
  3. Anglia Ronnie O’Sullivan
  4. Irlandia Północna Mark Allen
  5. Anglia Peter Ebdon
  6. Walia Matthew Stevens
  7. Anglia Jamie Cope
  8. Szkocja Stephen Hendry

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu:

Reszta zawodników będzie wpisana po rundzie dzikich kart.

Runda dzikich kart[edytuj | edytuj kod]

Mecze zawodników z dziką kartą odbyły się w Szanghaju w dniu 5. września 2011 roku.

Mecz Wynik
WC1 Irlandia Fergal O’Brien 5–1 Hossein Vafaei
WC2 Tajlandia James Wattana 5–1 Jin Long
WC3 Anglia Anthony Hamilton 5–0 Li Hang
WC4 Walia Dominic Dale 5–3 Cao Xinlong
WC5 Anglia Jack Lisowski 5–2 Rouzi Maimaiti
WC6 Anglia Nigel Bond 5–2 Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon
WC7 Anglia Robert Milkins 5–0 Tang Jun
WC8 Anglia Michael Holt 5–3 Cai Jianzhong

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

[1]

  Runda 1
(Do 5 frame’ów)
Runda 2
(Do 5 frame’ów)
Ćwierćfinał
(Do 5 frame’ów)
Półfinał
(Do 6 frame’ów)
Finał
(Do 10 frame’ów)
                                               
Anglia  Allister Carter (1) 4  
Anglia  Mark King 5  
  Anglia  Mark King 5  
  Irlandia  Fergal O’Brien 3  
Anglia  Peter Ebdon (13) 3
Irlandia  Fergal O’Brien 5  
  Anglia  Mark King 5  
  Anglia  Anthony Hamilton 2  
Anglia  Ronnie O’Sullivan (11) 5  
Tajlandia  James Wattana 1  
  Anglia  Ronnie O’Sullivan 3
  Anglia  Anthony Hamilton 5  
Szkocja  Stephen Maguire (8) 4
Anglia  Anthony Hamilton 5  
  Anglia  Mark King 0  
  Anglia  Mark Selby 6  
Anglia  Shaun Murphy (7) 5  
Walia  Dominic Dale 4  
  Anglia  Shaun Murphy 5
  Irlandia Północna  Mark Allen 4  
Irlandia Północna  Mark Allen (12) 5
Walia  Ryan Day 2  
  Anglia  Shaun Murphy 4
  Anglia  Mark Selby 5  
Anglia  Jamie Cope (15) 5  
Anglia  Jack Lisowski 3  
  Anglia  Jamie Cope 0
  Anglia  Mark Selby 5  
Anglia  Mark Selby (4) 5
Anglia  Nigel Bond 3  
Anglia  Mark Selby 10
Walia  Mark Williams 9
Walia  Mark Williams (3) 5  
Anglia  Andrew Higginson 0  
  Walia  Mark Williams 5  
  Anglia  Robert Milkins 1  
Szkocja  Stephen Hendry (16) 1
Anglia  Robert Milkins 5  
  Walia  Mark Williams 5  
  Walia  Matthew Stevens 0  
Walia  Matthew Stevens (14) 5  
Anglia  Stephen Lee 2  
  Walia  Matthew Stevens 5
  Anglia  Martin Gould 1  
 Ding Junhui (5) 3
Anglia  Martin Gould 5  
  Walia  Mark Williams 6
  Australia  Neil Robertson 5  
Australia  Neil Robertson (6) 5  
 Liang Wenbo 1  
  Australia  Neil Robertson 5
  Anglia  Michael Holt 2  
Szkocja  Graeme Dott (10) 2
Anglia  Michael Holt 5  
  Australia  Neil Robertson 5
  Szkocja  John Higgins 2  
Anglia  Judd Trump (9) 1  
Anglia  Stuart Bingham 5  
  Anglia  Stuart Bingham 2
  Szkocja  John Higgins 5  
Szkocja  John Higgins (2) 5
Anglia  Mark Davis 2  

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 10 frame’ów
Grand Stage, Szanghaj, Chiny, 11 września 2011r.
Sędzia: Walia Eirian Williams
Mark Selby Anglia 10−9 Walia Mark Williams
Sesja południowa: 74–75 (Selby 74), 58–42, 115–0 (113), 38–76 (68), 83–1 (78), 0–132 (132),
84–55 (Williams 51), 95–0 (95), 45–68 (67)
Sesja wieczorna: 55–25, 37–64, 63–42, 5–69, 39–70, 42–75, 6–88 (88), 83–48, 78–60, 69–0
113 Najwyższy break 132
1 Breaki stupunktowe 1
4 Breaki 50-punktowe 4

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego[edytuj | edytuj kod]

[2]

Zawodnik Break
Anglia Shaun Murphy 143, 102
Walia Mark Williams 132, 130, 129, 100
Anglia Anthony Hamilton 129, 123, 112, 107, 104
Anglia Stuart Bingham 129, 112
Walia Dominic Dale 128, 102
Anglia Mark Selby 117, 113, 110
Szkocja John Higgins 112
Anglia Ronnie O’Sullivan 111, 110
Anglia Robert Milkins 109
Anglia Jamie Cope 101
Irlandia Północna Mark Allen 100
Anglia Michael Holt 100

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 18 56,25%
Szkocja Szkocja 4 12,50%
Walia Walia 4 12,50%
Chiny 2 6,25%
Irlandia Irlandia 1 3,13%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 3,13%
Australia Australia 1 3,13%
Tajlandia Tajlandia 1 3,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 9
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 7
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 116 (144)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,25
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 10 62,50%
Walia Walia 2 12,50%
Szkocja Szkocja 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
Irlandia Irlandia 1 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 9
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 56 (72)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,00
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 4 50,00%
Walia Walia 2 25,00%
Szkocja Szkocja 1 12,50%
Australia Australia 1 12,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,00
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 2 50,00%
Walia Walia 1 25,00%
Australia Australia 1 25,00%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 17 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 8,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacyjne do turnieju odbyły się w dniach 1 – 4 sierpnia 2011 roku w World Snooker Academy, Sheffield w Anglii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy zostali rozstawieni do turnieju zasadniczego[3].

Runda pre-eliminacyjna[edytuj | edytuj kod]

(Do 5 frame’ów)

Nr meczu Zawodnik Wynik Zawodnik
1 Indie Lucky Vatnani w/d-w/o Irlandia David Hogan
2 Belgia Luca Brecel 4-5 Anglia Adam Duffy

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
(Do 5 frame’ów)
  Runda 2
(Do 5 frame’ów)
  Runda 3
(Do 5 frame’ów)
  Runda 4
(Do 5 frame’ów)
                               
Tajlandia  Dechawat Poomjaeng 3    Liu Song 5   Malta  Tony Drago 1   Anglia  Mark King 5
 Tian Pengfei 5    Tian Pengfei 4    Liu Song 5    Liu Song 4
Walia  Michael White 5   Anglia  Alfie Burden 2   Irlandia  Fergal O’Brien 5   Anglia  Ricky Walden 1
Anglia  Simon Bedford 1   Walia  Michael White 5   Walia  Michael White 2   Irlandia  Fergal O’Brien 5
Anglia  Matthew Couch 1   Anglia  Andy Hicks 2   Anglia  Dave Harold 2   Anglia  Joe Perry 1
Tajlandia  James Wattana 5   Tajlandia  James Wattana 5   Tajlandia  James Wattana 5   Tajlandia  James Wattana 5
Belgia  Bjorn Haneveer w/d   Szkocja  Alan McManus 5   Anglia  Anthony Hamilton 5   Irlandia  Ken Doherty 2
Irlandia  David Hogan w/o   Irlandia  David Hogan 0   Szkocja  Alan McManus 3   Anglia  Anthony Hamilton 5
Anglia  Paul Davison 2    Liu Chuang 5   Szkocja  Jamie Burnett 5   Walia  Dominic Dale 5
 Li Yan 5    Li Yan 4    Liu Chuang 1   Szkocja  Jamie Burnett 3
Indie  Aditya Mehta 5   Anglia  Rod Lawler 4   Walia  Jamie Jones 4   Walia  Ryan Day 5
Anglia  Stuart Carrington 0   Indie  Aditya Mehta 5   Indie  Aditya Mehta 5   Indie  Aditya Mehta 2
Walia  Daniel Wells 1   Anglia  Jack Lisowski 5   Anglia  Mike Dunn 0   Hongkong  Marco Fu 1
Anglia  David Grace 5   Anglia  David Grace 0   Anglia  Jack Lisowski 5   Anglia  Jack Lisowski 5
Szkocja  Scott MacKenzie 0   Anglia  Jimmy White 5   Anglia  Nigel Bond 5   Szkocja  Marcus Campbell 0
Anglia  Adam Wicheard 5   Anglia  Adam Wicheard 3   Anglia  Jimmy White 0   Anglia  Nigel Bond 5
Walia  Andrew Pagett 3   Anglia  Peter Lines 5   Anglia  Barry Pinches 5   Anglia  Andrew Higginson 5
Finlandia  Robin Hull 5   Finlandia  Robin Hull 3   Anglia  Peter Lines 4   Anglia  Barry Pinches 4
Polska  Kacper Filipiak 0   Irlandia Północna  Joe Swail 4   Anglia  Robert Milkins 5   Irlandia Północna  Gerard Greene 4
Anglia  Andrew Norman 5   Anglia  Andrew Norman 5   Anglia  Andrew Norman 4   Anglia  Robert Milkins 5
Tajlandia  Passakorn Suwannawat 5   Anglia  Jimmy Robertson 2   Anglia  Steve Davis 1   Anglia  Stephen Lee 5
Anglia  Adam Duffy 2   Tajlandia  Passakorn Suwannawat 5   Tajlandia  Passakorn Suwannawat 5   Tajlandia  Passakorn Suwannawat 1
Anglia  Sam Baird 1   Anglia  Ian McCulloch 5   Anglia  Matthew Selt 5   Anglia  Martin Gould 5
 Yu Delu 5    Yu Delu 1   Anglia  Ian McCulloch 1   Anglia  Matthew Selt 2
Anglia  Sam Craigie 2   Anglia  Joe Jogia 3   Anglia  Mark Joyce 0    Liang Wenbo 5
Norwegia  Kurt Maflin 5   Norwegia  Kurt Maflin 5   Norwegia  Kurt Maflin 5   Norwegia  Kurt Maflin 2
Irlandia Północna  Joe Meara 4    Xiao Guodong 4   Anglia  Michael Holt 5   Anglia  Barry Hawkins 4
 Cao Yupeng 5    Cao Yupeng 5    Cao Yupeng 3   Anglia  Michael Holt 5
Anglia  Ben Woollaston 5   Szkocja  Anthony McGill 5   Anglia  Tom Ford 5   Anglia  Stuart Bingham 5
Anglia  David Gilbert 3   Anglia  Ben Woollaston 2   Szkocja  Anthony McGill 1   Anglia  Tom Ford 1
Anglia  Liam Highfield 3   Anglia  Adrian Gunnell 5   Anglia  Rory McLeod 4   Anglia  Mark Davis 5
Irlandia  David Morris 5   Irlandia  David Morris 2   Anglia  Adrian Gunnell 5   Anglia  Adrian Gunnell 4

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik Break
Walia Michael White 145, 100
Tajlandia James Wattana 138, 107
Irlandia Fergal O’Brien 136, 104
Anglia Tom Ford 136
Anglia Anthony Hamilton 129
Szkocja Jamie Burnett 129
Finlandia Robin Hull 127
Norwegia Kurt Maflin 123, 123, 100
Anglia Ben Woollaston 123
Anglia Nigel Bond 120
Tajlandia Passakorn Suwannawat 119, 110
Anglia Adam Duffy 118
Anglia Barry Pinches 117, 100
Anglia Mark Davis 115
Liu Chuang 114, 100
Indie Aditya Mehta 114
Anglia Stuart Bingham 111, 107, 103
Szkocja Anthony McGill 111
Cao Yupeng 110
Anglia Alfie Burden 107
Anglia Jack Lisowski 104, 104
Anglia Adam Wicheard 104, 100
Walia Dominic Dale 102
Anglia Joe Jogia 101

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Shanghai Masters 2011. WWW Snooker. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  2. Breaki 100-punktowe Shanghai Masters 2011 w Szanghaju. [dostęp 2011-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)]. (ang.).
  3. Shanghai Masters 2011 – Kwalifikacje. WWW Snooker. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).