Wielka Kotelnica
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 1987 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′05,9″N 20°01′15,2″E/49,201639 20,020889
| |
Wielka Kotelnica (słow. Veľká Kotolnica, niem. Grosse Kesselkoppe, węg. Nagy-Katlanos)[1] – wznosząca się na wysokość około 1987 m czuba skalna w grani Liptowskich Murów, będącej fragmentem grani głównej Tatr. Znajduje się między Pośrednią Kotelnicową Ławką (Prostredná kotolnicová lávka, ok. 1965 m) i Wyżnią Kotelnicową Ławką (Vyšná kotolnicová lávka, ok. 1975 m) w grani, którą biegnie granica polsko-słowacka. Przejście granią Wielkiej Kotelnicy jest łatwe (0 w skali tatrzańskiej, z minimalnymi obejściami)[2]. Na północ opada skalistym, stromym zboczem do Czarnego Stawu Polskiego, na południe również skałami do Doliny Koprowej[3].
Pierwsze znane przejście turystyczne:
- latem – Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja, 5 sierpnia 1902 r. (z Gładkiej Przełęczy przez Gładki Wierch do Czarnej Ławki),
- zimą – Adam Karpiński, Wilhelm Smoluchowski, 8 kwietnia 1925 r.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Władysław Cywiński, Główna grań Tatr, t. 19, Poronin: Wyd. Górskie, 2014, ISBN 978-83-7104-048-1.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, t. 4, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
