XI Puchar Gordona Bennetta (balonowy)
| |||
 Start balonów. | |||
| Data |
6 sierpnia 1922 | ||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Organizator | |||
| Liczba zawodników |
19 załóg | ||
| Liczba reprezentacji |
7 | ||
| Zwycięzcy | |||
 Belgia
|
|||
XI Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane w 1922 w Genewie. Zawody rozpoczęły się 6 sierpnia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dzięki zwycięstwu w 1921 roku szwajcarskiej załogi, kolejne zawody mogły odbyć się w Szwajcarii. Oficjalnie odbywały się one w Genewie, ale miejsce startu wyznaczono obok fabryki w Châtelaine niedaleko Vernier. Po wybuchu w 1909 roku gazowni w Genewie, tam właśnie została ona odbudowana.
Imprezy poprzedzające zawody[edytuj | edytuj kod]
Zawody poprzedziły imprezy, które rozpoczęły się 1 sierpnia, w dniu święta narodowego Szwajcarii. Zaplanowano 11 imprez. Udział zgłosiło 20 balonów: 3 włoskie, 3 francuskie, 2 hiszpańskie, 2 amerykańskie, 2 angielskie i 6 szwajcarskich (m.in. Helvetia, Geneve, Zurych, Leman, Blitz). 2 sierpnia 6 balonów wzięło udział w konkursie lotu na odległość. Zwyciężył francuski balon La Fernande pilotowany przez Georges Blanchet, któremu towarzyszyła pani L. Clavel. Dotarli oni do Turynu przelatując nad Alpami[1].
3 sierpnia zorganizowano samochodowy pościg za balonem. „Lisem” był balon Cumulus pilotowany przez księcia de la Vaulx. W pościgu wzięło udział 25 samochodów i 8 balonów. Balon ukryty w wąwozie pierwszy znalazł John Gallay z TCS i major Gerber na balonie l'Azurei. W piątek 4 sierpnia konkurs lotu na i lądowania w wybranym punkcie wygrał włoski major Giuseppe di Valle. Sobota była dniem odpoczynku, a uczestników i organizatorów zaproszono na bankiet[1].
Balon Geneve[edytuj | edytuj kod]
Szwajcarzy licząc na kolejne zwycięstwo postanowili ufundować nowy balon, który weźmie udział w zawodach w 1922 roku. Powstał komitet, który zbierał na ten cel pieniądze. Balon noszący nazwę Geneve o pojemności 2200 m³ został wykonany przez augsburską firmę Riedinger za 12 000 franków. Właścicielem został genewski oddział Aeroklubu Szwajcarii. W dniu 23 lipca zaplanowano pierwszy lot, ale z powodu złej pogody nie mógł się on odbyć[2].
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
| Zajęte miejsce |
Balon | Pojemność | Załoga pilot pomocnik pilota[3] |
Kraj | Czas lotu [h] |
Odległość [w km] |
Państwo Miejsce lądowania[3] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Belgica | Ernest Demuyter | Belgia
|
25:49 | 1372,10 | Mołdawia | |
| 2. | Uncle Sam | Harry E. Honeywell |  Stany Zjednoczone
|
26:12 | 1061,90 | Węgry | |
| 3. | La Picardie | Maurice Bienaimé |  Francja
|
19:32 | 923,30 | Moor | |
| 4. | Trionfale IX | C. Barbanti |  Włochy
|
22:38 | 842,10 | Austria | |
| 5. | Bruxelles | kpt Mathieu Labrousse
col Dewandre |
Belgia
|
16:22 | 805,80 | Węgry | |
| 6. | Army | Oscar Westover | Stany Zjednoczone
|
16:59 | 790,30 | Węgry | |
| 7. | Helwetia | kpt. Paul Armbruster
lt H. Oertli |
 Szwajcaria
|
18:50 | 789,10 | Kirsclag | |
| 8. | Trionfale V | Giuseppe di Valle
Ferrero |
Włochy
|
15:37 | 774,40 | Austria | |
| 9. | Aerostiere III | A. Guglielmetti
Grassi |
Włochy
|
21:13 | 675,60 | Czechosłowacja | |
| 10. | La Savoie | Jules Dubois
Henri Debray |
Francja
|
16:18 | 583,90 | Niemcy
Rossbach | |
| 11. | Zurich | R. O. Muller | Szwajcaria
|
18:22 | 581,20 | Austria | |
| 12. | Anjou | Georges Cormier
Auger |
Francja
|
17:01 | 557,80 | Austria
Eslsbethen | |
| 13. | Navy | Lieut. Walter F. Reed
Chief Shade |
Stany Zjednoczone
|
19:31 | 483,70 | Niemcy | |
| 14. | Margaret | Harold Ernest Allen
Arthur Charles Spencer[4] |
 Wielka Brytania
|
16:15 | 459,40 | Niemcy | |
| 15. | Cité Ardente | George
Van Huysse |
Belgia
|
8:15 | 345,50 | Niemcy | |
| 16. | Bee | Griffith Brewer
Claude Brabazon[5] |
Wielka Brytania
|
12:36 | 217,50 | Szwajcaria | |
| 17. | Genève | Louis Ansermier | Szwajcaria
|
7:26 | 204,50 | Niemcy
Lindenberg | |
| 18. | Polar | Martinez-Sanz
Jose Lopez Tienda |
 Hiszpania
|
7:33 | 189,40 | Szwajcaria | |
| 19. | Fernando Duro | Eduardo Magdalena
Joaquin de la Llave |
Hiszpania
|
1:22 | 4,30 | Szwajcaria |
Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]
W wyniku losowania ustalono następującą kolejność startu: 1.Fernando Duro (Hiszpania) 2. Helwetia (Szwajcaria) 3. Margaret (Wielka Brytania) 4. Belgica (Begia) 5. Army (USA) 6. Aerostiere III (Włochy) 7. La Picardie (Francja) 8. Polar (Hiszpania) 9. Genève (Szwajcaria) 10. Bee (Wielka Brytania) 11.Bruxelles (Belgia) 12.Uncle Sam (USA) 13. Trionfale V (Włochy) 14. Anjou (Francja) 15. Zurich (Szwajcaria) 16.Cité Ardente (Belgia) 17. Navy (USA) 18. Trionfale IX (Italien) 19. La Savoie (Francja)[6]. Start balonów zaplanowano w niedzielę 6 sierpnia o godzinie 15:45. Jako pierwszy, przy dźwiękach hymnu, wystartował szwajcarski balon Helvetia. Po niej w odstępach 5 minutowych startowały kolejne załogi. Pogoda była dobra, a start oglądało 50 000 widzów[1]. Balon Fernando Duro, który miał problemy ze startem wystartował jako ostatni[6].
Zawody wygrał Ernest Demuyter pokonując o ponad 300 km drugą, amerykańską załogę. Nagrodę za najdłuższy czas lotu otrzymał Honeywell, drugi z amerykańskich pilotów Walter F. Reed zdobył nagrodę za najlepiej prowadzony dziennik[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c La Coupe Gordon-Bennett de ballons à Vernier-Châtelaine, une semaine plein gaz (1922) [online], www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
- ↑ Le ballon „Genève” et ses deux occupants foudroyés en compétition à Bruxelles (1923) [online], www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
- ↑ a b c R. L., La Semaine D'Aerostiation de Geneve, „L'Aérophile” (15–16), 15 sierpnia 1922, s. 233–235 (fr.).
- ↑ John Dunville Dunville, CBE, DL (1866–1929): Flights by the Dunvilles and Cups Won [online], www.dumville.org [dostęp 2020-03-19] (ang.).
- ↑ 11th Coupe Aéronautique Gordon Bennett. legends.gordonbennett.aero. [dostęp 2020-03-20]. (ang.).
- ↑ a b Das Gordon-Bennett-Rennen der Freiballone, „Illustrierte Motorzeitung”, anno.onb.ac.at, 7 września 1922, s. 14 [dostęp 2020-03-19] (niem.).
- ↑ Balloon Race Winner Covered 852.53 miles, „Evening Star”, 9 września 1922, s. 3, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-02-24] (ang.).
| Zawody |
|
|---|---|
| Zdobywcy pucharu |
