Zahorze (rejon miadzielski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zahorze
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Budsław

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zahorze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Zahorze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Zahorze”
Ziemia54°48′41″N 27°24′57″E/54,811389 27,415833

Zahorze – dawny folwark. Tereny na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Budsław.

Nazwa dawniej używana to Zahorje[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 zaścianek a następnie folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[4], w gminie Budsław[5][1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 21 osób, 12 były wyznania rzymskokatolickiego a 9 prawosławnego. Jednocześnie 12 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 9 białoruską. Był tu 3 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 17 osób[1].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu i prawosławnej w Krzywiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
  2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  3. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  4. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1952.