Przejdź do zawartości

Zimnowoda (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zimnowoda
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Bogoria

Liczba ludności (2021)

244[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-210[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0788761[4]

Położenie na mapie gminy Bogoria
Mapa konturowa gminy Bogoria, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Zimnowoda”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zimnowoda”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zimnowoda”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zimnowoda”
Ziemia50°37′58″N 21°14′16″E/50,632778 21,237778[1]

Zimnowodawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][5].

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 757 z Opatowa do Stopnicy.

Dawne części miasta – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Zimnowody zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficz-nych[6]
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada BOGORIA
  1. Zimnowoda
  1. Janów
  1. Las — pole
  2. Machnickiego Lasek — las
  3. Piaski
  4. Podzapola — pole
  5. Rozdola — pole
  6. Zagórze — pole

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według Jana Długosza w XV wieku wieś podzielona była na dwie części (L. B., I, 319, 320). Pierwsza, zapisana jako Szymnowoda prima należała do Łukasza ze Słupcy herbu Rawa oraz Jana i Jaroszka Ryków herbu Ostoja. Obydwa folwarki rycerskie oddawały dziesięcinę plebanowi w Kiełczynie. Cztery łany kmiece oddawały dziesięcinę archidiakonowi sandomierskiemu. Druga część Zimnowody należała do Dobiesława Byszowskiego herbu Nieczuja. Znajdowało się tu 10 łanów kmiecych, 2 karczmy z rolą i łan sołtysi. Dziesięcinę o wartości 12 grzywien oddawano archidiakonowi sandomierskiemu[7].

Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1578 r. było tu 6 osadników na 1,5 łanie, 1 zagrodnik z rolą i dwóch komorników[7].

W XIX w. wieś należała do gminy Wiśniowa w powiecie sandomierskim i do parafii Bogoria. W 1827 r. było tu 19 domów i 142 mieszkańców, a w 1895 r. 42 domy i 325 mieszkańców. W 1885 r. znajdował się tu folwark o powierzchni 468 morg. Do włościan należało 335 morg[7].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 161766
  2. Wieś Zimnowoda w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1613 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 9, 77-96.
  7. a b c Zimnowoda (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 618.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.