Sumki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sumki
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Orzysz

Sołectwo

Pianki

Strefa numeracyjna

87

Kod pocztowy

12-250[2]

Tablice rejestracyjne

NPI

SIMC

0764016

Położenie na mapie gminy Orzysz
Mapa konturowa gminy Orzysz, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sumki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sumki”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sumki”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sumki”
Ziemia53°50′34″N 21°57′00″E/53,842778 21,950000[1]

Sumki[3] (niem. Sumken) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Pianki.

Opis[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Osada położona przy drodze krajowej 63 na odcinku Orzysz - Giżycko. W pobliżu znajdują się dwa niewielkie jeziora: Kieplin (24 ha) oraz Przelestka lub Przechozdka (3 ha). Obecnie we wsi znajduje się kilka domów z początku XX w. Swego czasu istniał tu Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny ze Stadniną Koni.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W dokumencie lokacyjnym (1443) im Dorf Neuendorff[4]. W dokumentach krzyżackich Sumbken[4][5], Kursintki oder Sompky[6], Kersunken (1498)[7], Slompky[7], Sumpken[8][9]. Na mapie Districtus Reinensis (1663) Józefa Naronowicza-Narońskiego - Somkiem[10].
Później nadal Sumbken i Sumken[3][11]. Rozporządzeniem Ministra Administracji Publicznej z 17 października 1949 roku o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości, nadano obowiązującą nazwę Sumki[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przywilej lokacyjny Sumek został nadany w 1443 roku, przez wielkiego mistrza Konrada von Erlichshausena, Wawrzyńcowi Polan. Dan w Rastemborku w sobotę po ś. Macieju apostole[9]. Stało się to tego samego dnia, w którym został on również dziedzicznym sołtysem Nowej Wsi (Neuendorff) czyli obecnego Orzysza. W przywileju lokacyjnym Orzysza Wawrzyniec jest nazwany Polin, co najpewniej świadczy, że był Polakiem. Dobra służebne Sumki założone zostały na 10 łanach, na prawie magdeburskim z obowiązkiem jednej służby konnej z 10-letnią wolnizną. Potem wolni z Sumek musieli oddawać płużne. Zastrzeżono, że gdyby właściciele dóbr je opuścili i wyjechali za granicę, majątek miał przejść z powrotem w posiadanie Zakonu. W dokumentach z końca XV wieku Sumki wymieniane zostają jako Kursintki oder Sompky[6], a także Kersunken. Może to świadczyć o tym, że w tym czasie siedzieli w Sumkach Kurzątkowie[7]. Sumki należały do parafii w Orzyszu, administracyjnie podlegały rewirowi w Grzegorzach.
W październiku 1656 roku Tatarzy uprowadzili w jasyr 2 mieszkańców Sumek, mężczyznę i kobietę.
Według danych opublikowanych w 1823 roku w Sumkach było 5 gospodarstw i mieszkało 29 osób[12]. W 1857 roku Sumki liczyły 46 mieszkańców[11].
Do 1945 Sumki były przysiółkiem należącym do wsi Pianki obejmującym dwa duże gospodarstwa rolne[13].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Dawny cmentarz ewangelicki.

Najstarszy zachowany nagrobek: Marie Prystaw z domu Sczislo †1934.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez Sumki przebiega szlak szlak rowerowy żółty rodzinny[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 133637
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1240 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 17 października 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 92, poz. 1105)
  4. a b Białuński G. Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich ... s. 36.
  5. Barkowski O. Beiträge zur Siedlungs... s. 224.
  6. a b Barkowski O. Beiträge zur Siedlungs... s. 208.
  7. a b c Białuński G. Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich ... s. 72.
  8. Barkowski O. Beiträge zur Siedlungs... s. 223.
  9. a b Wojciech Kętrzyński O ludności polskiej w Prusiech niegdyś krzyżackich... Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Lwów 1882, s. 472.
  10. Jan Szeliga Rękopiśmienne mapy Prus Książęcych Józefa Naronowicza-Narońskiego z drugiej połowy XVII wieku. Biblioteka Narodowa, Warszawa, 1997, ilustracja nr 2.
  11. a b Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen. Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg, 1857 s. 302.
  12. Dr. Leopold Krug, Alexander August Mützell Neues Topographisch-Statistisch-Geographisches Wörterbuch des Preussischen Staats. Vierter Band P-S. Karl August Kümmel, Halle, 1823, s. 412.
  13. Pawlicki R., Sikorski P., Wierzba M. Przewodnik po ścieżkach rowerowych s. 117.
  14. Pawlicki R. Sikorski P., Wierzba M. Przewodnik po ścieżkach rowerowych... s. 111.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Białuński: Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku - starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie. Olsztyn: Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 1996. ISSN 0585-3893.
  • Otto Barkowski. Beiträge zur Siedlungs- und Ortsgeschichte des Hauptamtes Rhein. Altpreussische Forschunge. 11. Jahrgang, H. 1, s. 197–224, 1934.
  • R. W. Pawlicki, P. Sikorski, M. Wierzba, Przewodnik po ścieżkach rowerowych, Ziemia Orzyska, Orzysz, 2004
  • Statut gminy Orzysz