4 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4 Dywizja Piechoty
4. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

15 października 1935

Rozformowanie

15 sierpnia 1940

Nazwa wyróżniająca

Saksońska

Tradycje
Kontynuacja

14 Dywizja Pancerna

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Drezno

Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

IV Korpus Armijny

4 (Saksońska) Dywizja Piechoty (niem. 4. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę i Francję.

Formowanie i walki[edytuj | edytuj kod]

Sformowana w 1934 roku pod ukrytą nazwą Artillerieführer IV, miejsce stacjonowania sztabu: Drezno. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 roku otrzymała oficjalną nazwę 4 Dywizja Piechoty. Stacjonowała w IV Okręgu Wojskowym.

Jednostka brała udział w działaniach bojowych przeciwko Polsce w 1939 i Francji rok później. Od 15 sierpnia 1940 roku rozpoczęto przeformowywać ją w 14 Dywizję Pancerną.

Dowództwo dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • płk Erich Raschick 1 kwietnia 1934 – 10 listopada 1938
  • gen. por. Erik Hansen[1] 10 listopada 1938 – 15 sierpnia 1940

Szefowie sztabu:

  • ppłk Klaus Kühl (w czasie ataku na Polskę[1])

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w sierpniu 1939 roku:

  • 10 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu – Drezno, II. batalionu – Pirna, I. rezerwowego batalionu – Radeberg, II. rezerwowego batalionu – Kamenz;
  • 52 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu – Leitmeritz, II. batalionu – Böhmisch Leipa oraz batalionu zapasowego - Tetschen;
  • 103 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I. i III. batalionu Zittau, III. batalionu – Reichenberg, I. i II. rezerwowego batalionu - Löbau;
  • 4 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, I. i III. dywizjonu – Drezno, II. dywizjonu – Leitmeritz;
    • I dywizjon 40 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju Budziszyn;
    • 13 batalion pionierów: miejsce postoju Pirna;
    • 4 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Kamenz;
    • 4 oddział łączności: miejsce postoju – Reichenberg;
    • 4 oddział obserwacyjny: miejsce postoju – Budziszyn;

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zarzycki 2014 ↓, s. 108.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]