88 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
88 Dywizja Piechoty
88. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1 grudnia 1939

Rozformowanie

27 stycznia 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

88 Dywizja Piechoty (niem. 88. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 1 grudnia 1939, w 6. fali mobilizacyjnej na poligonie Grafenwöhr w VII. Okręgu Wojskowym.

W czasie walk na przyczółku baranowsko sandomierskim broniła wspólnie z 291 Dywizją Piechoty odcinka frontu między Łagowem a Włostowem[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w grudniu 1939
    • 245 pułk piechoty
    • 246 pułk piechoty
    • 248 pułk piechoty
    • 188 pułk artylerii
    • 188 batalion pionierów
    • 188 oddział rozpoznawczy
    • 188 oddział przeciwpancerny
    • 188 oddział łączności
    • 188 polowy batalion zapasowy
  • Struktura organizacyjna w grudniu 1942
    • 245 pułk grenadierów
    • 246 pułk grenadierów
    • 248 pułk grenadierów
    • 188 pułk artylerii
    • 188 batalion pionierów
    • 188 batalion narciarzy
    • 188 oddział rozpoznawczy
    • 188 oddział przeciwpancerny
    • 188 oddział łączności
    • 188 polowy batalion zapasowy
  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1943
    • 245 pułk grenadierów
    • 248 (I /248 i II /246) pułk grenadierów
    • 323 grupa dywizyjna (591 i 593 grupa pułkowa)
    • 188 pułk artylerii (I , III , IV I II /323 pułk artylerii)
    • 188 batalion pionierów
    • 88 dywizyjny batalion fizylierów
    • 188 oddział przeciwpancerny
    • 188 oddział łączności
    • 188 polowy batalion zapasowy
  • Struktura organizacyjna w maju 1944
    • 110 pułk grenadierów
    • 245 pułk grenadierów
    • 248 (I /248 i II /246 ) pułk grenadierów
    • 188 pułk artylerii
    • 188 batalion pionierów
    • 88 dywizyjny batalion fizylierów
    • 188 oddział przeciwpancerny
    • 188 oddział łączności
    • 188 polowy batalion zapasowy

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Borzobohaty, Jodła. Okręg radomsko-kielecki ZWZ-AK 1939-1945. Warszawa 1988, s.465,

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 83-11-09199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;