Przejdź do zawartości

Actio fiduciae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Actio fiduciae – w prawie rzymskim powództwo służące powierzającemu rzecz wierzycielowi przeciwko powiernikowi (fiducjariuszowi), z kontraktu powierniczego.

Powództwo to zaczęto przyznawać pod koniec istnienia republiki i na początku pryncypatu.

Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]

Actio fiduciae było powództwem dobrej wiary. Zmierzało ono do odzyskania rzeczy oddanej fiducjariuszowi, albo do wymuszenia czynności, do której był on zobowiązany. W wypadku zasądzenia fiducjariusza, powodowała jego infamię (actio famosa).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]