Dyspozytornia ruchu „Grzybek” w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
„Grzybek”
Ilustracja
Grzybek (po lewej stronie) w latach 90. XX wieku
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Typ budynku

pawilon

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Kazimierz Stachowiak

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1970

Rozebrano

2007

Pierwszy właściciel

MZK Szczecin

Kolejni właściciele

WPKM Szczecin, MZK Szczecin

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dyspozytornia ruchu „Grzybek””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Dyspozytornia ruchu „Grzybek””
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dyspozytornia ruchu „Grzybek””
Ziemia53°25′30,8″N 14°33′06,4″E/53,425222 14,551778

„Grzybek” – potoczna nazwa budynku dyspozytorni komunikacji miejskiej, który w latach 1970–2007 stał na skrzyżowaniu alei Niepodległości z ulicą Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego, na obszarze szczecińskiego osiedla Stare Miasto, w dzielnicy Śródmieście. Obiekt przez wiele lat był popularnym wśród mieszkańców Szczecina miejscem spotkań.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1967 r. rozpoczęła się przebudowa układu komunikacyjnego placu Brama Portowa[1]. W ramach tej inwestycji na narożniku ówczesnej ulicy Wielkiej i alei Niepodległości wzniesiono parterową rotundę kas biletowych. Tuż obok w 1970 r. zgodnie z projektem Kazimierza Stachowiaka powstał okrągły, modernistyczny, piętrowy pawilon, w którym umieszczono stanowisko dyspozytora ruchu i centralę telefoniczną[2]. Ponieważ wówczas niemożliwe było jeszcze przestawienie położenia zwrotnic w sposób zdalny, motorniczy musieliby za każdym razem zatrzymywać tramwaj przed skrzyżowaniem i przestawiać zwrotnice ręcznie. Zadanie to ułatwiał dyspozytor ruchu, który sterował zwrotnicami z pulpitu umieszczonego w „Grzybku”. Centrala telefoniczna umożliwiała za pośrednictwem radiotelefonów kontakt dyspozytora z kierowcami autobusów i motorniczymi tramwajów[2].

W latach 80. XX wieku upowszechnienie się systemu sterowania zwrotnicami z poziomu pulpitu sterowniczego w tramwaju doprowadziło do marginalizacji „Grzybka”. Uruchomiono nową dyspozytornię przy ulicy Mariackiej, a rolę dyspozytorów pracujących w „Grzybku” ograniczono jedynie do pełnienia nadzoru nad ruchem na placu Brama Portowa[1]. W latach 90. XX wieku „Grzybek” został wyłączony z eksploatacji[3] i zaczął służyć jako nośnik reklamowy. W 2006 roku teren dyspozytorni i kas biletowych został sprzedany hiszpańskiej grupie inwestycyjnej CR, a w 2007 r. „Grzybek” i kasy biletowe zostały rozebrane w związku z planowaną budową w ich miejscu centrum handlowego[1][4]. Ostatecznie plan nie został zrealizowany, a pusta działka w 2008 r. przeszła na własność szwedzkiego koncernu Inter Ikea[5]. Nowy inwestor w latach 2011–2012 wzniósł na miejscu „Grzybka” biurowiec Brama Portowa I[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c „Grzybek” – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-11-26].
  2. a b Zanim powstał grzybek, była kurza stopka. A obok koguciki. Miejskie (r)ewolucje Szczecina na zdjęciach czytelnika [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-26].
  3. 25 lat po przełomie. Jak zmienił się Szczecin? [ARCHIWALNE ZDJĘCIA] [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-26] (pol.).
  4. Grzybek przechodzi do historii [online], wszczecinie.pl [dostęp 2020-11-26] (pol.).
  5. Jak zmieniała się Brama Portowa [ZDJĘCIA] [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-26] (pol.).
  6. Brama Portowa I Szczecin Wyszyńskiego 1 – inwestycja Inter IKEA Centre Polska [online], www.urbanity.pl [dostęp 2020-11-26].